Wijs!!!!

Dit is water. Door: David Foster Wallace.

Op 21 mei 2005 hield David Foster Wallace een toespraak voor de afstudeerceremonie van het Kenyon College (mooie traditie, die speeches). Hij schreef een leidraad om te leven, echt te leven. Zijn woorden gingen al snel viraal. Eerst via internet, daarna in kranten en later, na zijn dood, in boekvorm.

Jaren geleden las ik dit boek voor het eerst, geleend uit de bibliotheek. En ik weet nog dat het me direct aangreep. Vooral ook omdat de schrijver van die indrukwekkend, wijze, ware woorden 3 jaar na zijn speech zelfmoord pleegde. Terwijl Dit is water, volgens hemzelf, gaat over ‘… hoe je de dertig haalt, en misschien zelfs de vijftig, zonder een kogel door je hoofd te willen jagen.’ Hij hing zichzelf op. Maar toch.

Dit is water is poëzie, is een vorm van bidden, een broekzakboek om in geval van nood altijd bij de hand te hebben. Het biedt troost terwijl het je hart vermorzelt en je keel doet samenknijpen. Het is wijs, zo wijs. Waar, zo waar. Het is belangrijk, zo belangrijk.

Misschien valt een empathische blik, een trefzekere pen, eerlijke zelfkennis, een drang om echt te leven en niet al op voorhand dood te zijn niet te rijmen met ‘en hij leefde nog lang en gelukkig’?

Dit is water was belangrijk, is belangrijk én blijft belangrijk. Ik ben zo blij dat Koppernik het opnieuw uitgaf, in een o zo mooie versie. Koop dit pareltje, deel het, koester het, lees het en herlees het. (Het ideale geschenk voor iedereen die binnenkort afstudeert.) Diepe buiging voor David Foster Wallace.