Lezersrecensie
Máxima- de wording van een koningin
Máxima- de wording van een koningin is een boek vertaald vanuit Spaans. Het boek geeft weer hoe er in Argentinië over haar gedacht wordt. Twee Argentijnse Journalisten ( werkzaam voor de Argentijnse ¡Hola! . ¡Hola! is een wekelijks Spaanstalig tijdschrift gespecialiseerd in nieuws over beroemdheden, gepubliceerd in Madrid, Spanje en in 15 andere landen, met lokale edities in Argentinië en nog veel meer landen. Het tijdschrift staat als een roddelblad), volgden Máxima 10 jaar lang, via de Argentijnse media en vormden aan de hand daar van een beeld van onze koningin. Het boek stond in Argentinië hoog in de verkooplijsten. Het boek is echter bewerkt voor de Nederlandse markt en hierdoor zijn er gedeeltes weg gelaten uit het boek. Het boek zou echter aangevuld zijn informatie die ook in Nederland nog niet bekend zou zijn.
Het boek begint uiteraard bij de jeugd van Máxima of nog beter gezegd bij haar ouders, hoe die relatie is ontstaan. Van daar uit wandelen we door het leven van Máxima. Volgens deze journalisten wist Máxima al op jonge leeftijd dat ze iemand van adel zou trouwen en er alles aan zou doen dat doel te bereiken. Als je het boek moet geloven had Máxima haar pijlen gericht op Frederik van Denemarken of Alexander van Nederland…De auteurs kaarten tevens aan dat Máxima haar biografie op de website van Het Koninklijk Huis informatie heeft weggelaten.
Het boek vertelt vervolgens weinig nieuws wat de echte royaltywatcher nog niet weet. We lezen over het ontstaan van de relatie met Alexander, de verloving, het huwelijk, haar rol als moeder, prinses en nu koningin. Wat indruk maakte was het verhaal rond Máxima haar overleden zusjes Ines. Dat moet toch wel een enorme impact op Máxima gehad hebben, al schrijven deze journalisten dat ze Máxima bij haar eerste officiële optreden na de dood van Ines koel , koud etc. vonden. Iets waar ik en ik hoop andere royaltywatchers het niet mee eens zijn. Haar reactie was er toen eentje van bewogenheid, verdriet en verdoofd zijn.
Wat het boek in aanzien doet stijgen is de speciale sectie over de tiara’s die het Nederlandse koningshuis in bezit of gebruik heeft. Dat is voor de liefhebber interessant.
Samengevat: Ondanks het bericht dat er nieuwe feiten in zouden staan, is het boek weinig vernieuwend en heb je het gevoel een roddelblad te lezen. Geen wonder gezien de achtergrond van de journalisten. Jammer je zou zeggen de Argentijnen zouden trots op hun Máxima moeten zijn. Ik weet dat ze op hun grootheden enorm trots kunnen zijn. Máxima valt daar nog niet echt onder lijkt het…Er wordt op sommige punten geen positief beeld van Máxima geschetst. Zoals haar jacht op adel, Máxima die schuldig zou zijn aan de dure verbouwingskosten etc. Máxima de golddigger dat gevoel wordt een beetje geschetst. Het boek is leuk voor de liefhebber van Royalty die de boeken verzamelt. Echt waarde aan de inhoud ( op de tiara gedeelte na) zou ik niet hechten. De waarheid zal vast ergens in het midden liggen
Het boek begint uiteraard bij de jeugd van Máxima of nog beter gezegd bij haar ouders, hoe die relatie is ontstaan. Van daar uit wandelen we door het leven van Máxima. Volgens deze journalisten wist Máxima al op jonge leeftijd dat ze iemand van adel zou trouwen en er alles aan zou doen dat doel te bereiken. Als je het boek moet geloven had Máxima haar pijlen gericht op Frederik van Denemarken of Alexander van Nederland…De auteurs kaarten tevens aan dat Máxima haar biografie op de website van Het Koninklijk Huis informatie heeft weggelaten.
Het boek vertelt vervolgens weinig nieuws wat de echte royaltywatcher nog niet weet. We lezen over het ontstaan van de relatie met Alexander, de verloving, het huwelijk, haar rol als moeder, prinses en nu koningin. Wat indruk maakte was het verhaal rond Máxima haar overleden zusjes Ines. Dat moet toch wel een enorme impact op Máxima gehad hebben, al schrijven deze journalisten dat ze Máxima bij haar eerste officiële optreden na de dood van Ines koel , koud etc. vonden. Iets waar ik en ik hoop andere royaltywatchers het niet mee eens zijn. Haar reactie was er toen eentje van bewogenheid, verdriet en verdoofd zijn.
Wat het boek in aanzien doet stijgen is de speciale sectie over de tiara’s die het Nederlandse koningshuis in bezit of gebruik heeft. Dat is voor de liefhebber interessant.
Samengevat: Ondanks het bericht dat er nieuwe feiten in zouden staan, is het boek weinig vernieuwend en heb je het gevoel een roddelblad te lezen. Geen wonder gezien de achtergrond van de journalisten. Jammer je zou zeggen de Argentijnen zouden trots op hun Máxima moeten zijn. Ik weet dat ze op hun grootheden enorm trots kunnen zijn. Máxima valt daar nog niet echt onder lijkt het…Er wordt op sommige punten geen positief beeld van Máxima geschetst. Zoals haar jacht op adel, Máxima die schuldig zou zijn aan de dure verbouwingskosten etc. Máxima de golddigger dat gevoel wordt een beetje geschetst. Het boek is leuk voor de liefhebber van Royalty die de boeken verzamelt. Echt waarde aan de inhoud ( op de tiara gedeelte na) zou ik niet hechten. De waarheid zal vast ergens in het midden liggen
1
1
Reageer op deze recensie
