Prachtig begin van een veelbelovende trilogie

“Keverjongen” is het ijzersterke debuut van de Engelse schrijfster M.G. Leonard. Eerder dit jaar werd het jeugdboek genoemd door het boekhandelspanel van DWDD en toen ik het zelf in handen kreeg viel mij vooral de mooie uitvoering meteen op. Ook het korte stukje op de achterkant sprak mij aan en dus hoefde ik niet lang na te denken over het feit dat ik “Keverjongen” zou gaan lezen. Vanaf de eerste regels viel het bij mij in de smaak. Het is een prachtig begin van een veelbelovende trilogie over de 13-jarige Darkus Cuttle. Het verhaal is leuk en vlot geschreven en de personages die er in meedoen zijn allemaal geweldig uitgewerkt. Het is een klassieke strijd van goed tegen kwaad, met een opvallende rol voor kevers. De titel verklapte het al. Misschien heb je – net als ik – normaal gesproken weinig tot niets met kevers. Ik ken het lieveheersbeestje en als ik heel goed nadenk kan ik misschien nog een of twee soorten bedenken. De klassieke Volkswagen niet meegerekend. Dat is opvallend, want na het lezen van “Keverjongen” weet je dat er enorm veel soorten kevers zijn en dat ze zelfs een kwart van alle levende wezens op aarde vertegenwoordigen. Dit is het eerste boek dat ik ken waarin kevers, in allerlei soorten en maten, een hoofdrol spelen. Waarin ze zelfs de helden zijn. Dankzij hun indrukwekkende prestaties helpen ze Darkus Cuttle door het hele verhaal heen om zijn strijd tegen de kwaadaardige Lucretia Cutter te overleven.

“Ooh, kleine keverjongen, jij hebt voor mij gezongen.” Deze variatie van een bekende hit van Manke Nelis zat tijdens het lezen doorlopend in mijn hoofd. Noem het dus maar even de onofficiële soundtrack van dit boek. In ieder geval voor de Nederlandse vertaling van Esther Ottens. Hoewel het de jeugd van negen tot elf jaar, waarvoor het boek oorspronkelijk is geschreven, waarschijnlijk niets zal zeggen. Hoofdpersoon Darkus Cuttle is in “Keverjongen” op zoek naar zijn verdwenen vader en krijgt daarbij hulp van Virginia Wallace en Bertolt Roberts, twee leeftijdgenoten die hij ontmoet op zijn nieuwe school, nadat hij bij de broer van zijn vader is ingetrokken. Oom Max. Een wat zonderlinge man die zijn kost verdiend als archeoloog. In welke hoedanigheid hij onder andere de trotse bezitter is van de tanden van de beroemde en beeldschone Egyptische koningin Nefertiti. Al snel blijkt dat de verdwijning van de vader van Darkus, in het Natuurhistorisch Museum in Londen, te maken heeft met de eigenaardige en mysterieuze Lucretia Cutter. En met kevers. Hele bijzondere kevers.

Het verhaal van M.G. Leonard is spannend, origineel, grappig en vooral verslavend. Hoe meer het einde van het boek naderbij komt, hoe langzamer je wilt lezen. De hoofdstukken vliegen voorbij en je wilt niet dat er een einde aan het boek komt. Wat dat betreft is het dus prettig om te weten dat er nog meer delen gaan komen en dat het dus nog lang niet klaar is. Een extra vermelding verdienen de twee broers Humphrey en Pickering, twee totaal verknipte buren van oom Max, die een poging doen om Darkus door de worstmachine te persen. En dol zijn op cranberrysaus. Ze zorgen in het verhaal voor zowel spanning als humor en zijn zeer aansprekende schurken.

De nog jonge auteur verdiend een groot compliment en eigenlijk is het onvoorstelbaar dat het hier gaat om een debuut. In het voorjaar van 2017 zal met “Keverkoningin” het vervolg gaan verschijnen. Mogelijk een verwijzing naar de kwaadaardige Lucretia Cutter, die een hoop geheimen te verbergen heeft. Het begint bij mij nu al flink te kriebelen.