Zeer indrukwekkend debuut

De Orcs zijn voornamelijk bekend uit de boeken van J.R.R. Tolkien en werden in de befaamde trilogie "In de Ban van de Ring" afgeschilderd als hersenloze, gewelddadige en – vooral - zeer moordzuchtige wezens. Ondanks deze onplezierige en onsympathieke reputatie besloot Stan Nicholls dit vreemde ras centraal te zetten in zijn eigen serie boeken en met "Beschermheer van het Licht" verscheen het eerste deel begin 2005 in een Nederlandse vertaling. Meteen vanaf de eerste regels doen de Orcs hun naam en faam alle eer aan en vliegen de lichaamsdelen en het bloed rijkelijk in het rond. Een strijdgroep Orcs, aangevuld met een dwerg en enkele Knorren, vormen samen de Veelvraten en staan onder aanvoering van de Orc Struyk. In opdracht van de wrede tovenares Jennesta moeten zij op zoek naar een oude koker met onbekende inhoud en als zij eenmaal op grote problemen stuiten, besluiten ze de toorn van hun opdrachtgeefster te ontvluchten. Deze besluit echter om allerlei manschappen achter de groep van Struyk aan te sturen, zodat de Veelvraten constant moeten vechten voor hun leven.

Het enige minpuntje aan dit eerste deel van de trilogie van Stan Nicholls is het feit dat het slechts een kleine driehonderd pagina’s dik blijkt te zijn. En dat is vreselijk jammer, want het boek heeft werkelijk alles in zich wat goede en hedendaagse fantasy nodig heeft. Het leest als een trein, bevat voldoende spanning, staat bol van de actie, heeft een aantal momenten die de lezer tot nadenken zal stemmen, weet de afschrikwekkende woestelingen die centraal staan in het boek uit te laten groeien tot geliefde personages en staat daarnaast ook nog eens vol met heerlijke humor. Wat wil je nog meer? Het maakt van "Beschermheer van het Licht" een heerlijk boek en een zeer indrukwekkend debuut. Los van Orcs, dwergen, mensen, draken en Knorren komen in het boek ook elfen, feeën, gremlins, kobolden en trollen voor. De Veelvraten vechten als het moet met alles en iedereen, maar als het kan zijn ze ook zeker in staat tot groot medeleven. Al moeten rondvliegende feeën wel rekening houden met het feit dat de Orcs ze – eenmaal binnen handbereik – voornamelijk zien als lekkere snacks voor tussendoor.

Ondanks het feit dat de groep Veelvraten puur vecht om te overleven, droomt met name Struyk regelmatig van een beter leven voor zijn geplaagde en vaak onderdrukte volk. Onderweg lijkt hij een kans te krijgen om dat doel mogelijk te bereiken en met de hulp van zijn jonge korporaal Coilla en de dwerg Jup zet hij zich hier volledig voor in. Opvallend aan de leider van de groep is echter ook zijn gevoel voor saamhorigheid, en weigert hij consequent om gewonde manschappen achter te laten. Het open einde van dit eerste deel doet meteen verlangen naar het – inmiddels ook al verschenen – vervolg en het is te hopen dat alle aanstekelijke elementen ook hierin weer zijn terug te vinden. Met name de reeds aangehaalde humor is prachtig met als hoogtepunt een bijzondere vleessoep die een gewonde Orcs voorgezet krijgt om aan te sterken. Absoluut hilarisch. En één van de vele hoogtepunten in een bijzonder aan te bevelen boek.