Winnaar van de gouden Strop 2004. Die prijs kunnen we dus ook niet meer serieus nemen. Het boek is op zo een kinderachtige manier geschreven, dat je het idee krijgt dan je een voorlees boek voor peuters in handen hebt (à la Dick Bruna).
De hoofdpersonen (Winston en Cordelia, een getrouwd stel) noemen elkaar in werkelijk ELKE zin bij de voornaam. Hun namen overtreffen zelfs de lidwoorden en zijn de meest voorkomende woorden in het eerste hoofdstuk.
Hoe onrealistisch.
Wanneer noem je überhaupt je partner bij de voornaam, laat staan in elke zin.
Dit wekte bij mij zo veel irritatie op dat ik het boek na een hoofdstuk dichtgeslagen heb.
Ik raad Elvin Post aan eens een boek van bijvoorbeeld Peter de Zwaan te lezen om te zien hoe het wel moet.
De storyline (zoals ik deze achterop las) zag er erg interessant uit maar inhoudelijk kan ik dus tot mijn spijt geen mening geven.
Het artwork (layout, omslag) ziet er perfect uit en dat is dan ook het enige positieve wat ik kan zeggen over dit boek.
Dat dit boek genomineerd was voor de Gouden Strop is naar mijn mening al verbazingwekkend, maar dat deze ook nog gewonnen heeft is waanzin...