Lezersrecensie
Te hoge verwachtingen
Voor de hebbanbuzz las ik 'Ongenadig' van Karin Hazendonk.
Anouk raakt tijdens een personeelsfeest aan de praat met Sven. Ze is gecharmeerd van hem en de aantrekkingskracht blijkt wederzijds. Sven leest iedere wens uit haar ogen en Anouk is ervan overtuigd dat hij de ideale man is.
Als Sven na een paar maanden vraagt met hem te gaan samenwonen, zet de onzekere Anouk, aangemoedigd door haar tweelingzus Miranda, haar twijfels aan de kant en trekt bij hem in.
Al snel ontstaat er een scheurtje in de perfecte relatie. Sven heeft zijn eigenaardigheden en een bizarre hobby. Anouk probeert uit alle macht daarmee om te gaan.
Na een ongelukje lijkt Sven twee gezichten te hebben. Zijn onverschillige kant laat Anouk aan haar lot over, terwijl zijn zorgzame kant haar het volgende moment liefdevol verzorgt.
Zo ook die ene avond. Anouk slikt de medicijnen die Sven haar heeft gebracht en ze valt in slaap.
Ze wordt echter niet wakker in de slaapkamer en lijkt overgeleverd aan de morbide plannen van Sven.
Dit was het eerste boek dat ik las van deze schrijfster. Ik zag al heel wat lovende kritieken over zowel dit boek als haar andere boeken. De cover sprak me gelijk aan, het beloofd een spannend verhaal, misschien zelfs wel wat gruwelijk? De schrijfstijl vind ik prettig, het leest vlot, niet te moeilijk, de hoofdstukken redelijk kort en doordat boven het hoofdstuk staat wiens verhaal het is en in welke tijd het zich afspeelt is het goed overzichtelijk.
Wel las ik hier en daar een foutje in de leestekens. Storend wil ik het niet noemen maar het viel me wel op. Hierdoor was het me niet altijd gelijk duidelijk of er iets gezegd of gedacht werd.
De opbouw van het verhaal is prima. Het begint als een soort feelgood roman maar je merkt meteen dat er iets niet goed zit. Je leert de verschillende personages geleidelijk aan kennen, ook door flashbacks.
De hoofdpersonen vind ik echter totaal niet interessant. Anouk is vooral heel naïef, zeker tijdens haar relatie met Sven. De laatste is echt één vreselijk groot wandelend cliché en dat geldt eigenlijk ook voor de andere personages.
Het verhaal is dan ook behoorlijk voorspelbaar en zelfs de "verrassingen" voegen weinig toe.
Echt spannend wordt het nergens, gruwelijk naar mijn smaak ook niet. Door alle goede recensies had ik misschien té hoge verwachtingen maar de enige conclusie die ik kan trekken is helaas:
Dit is niet mijn boek.
Anouk raakt tijdens een personeelsfeest aan de praat met Sven. Ze is gecharmeerd van hem en de aantrekkingskracht blijkt wederzijds. Sven leest iedere wens uit haar ogen en Anouk is ervan overtuigd dat hij de ideale man is.
Als Sven na een paar maanden vraagt met hem te gaan samenwonen, zet de onzekere Anouk, aangemoedigd door haar tweelingzus Miranda, haar twijfels aan de kant en trekt bij hem in.
Al snel ontstaat er een scheurtje in de perfecte relatie. Sven heeft zijn eigenaardigheden en een bizarre hobby. Anouk probeert uit alle macht daarmee om te gaan.
Na een ongelukje lijkt Sven twee gezichten te hebben. Zijn onverschillige kant laat Anouk aan haar lot over, terwijl zijn zorgzame kant haar het volgende moment liefdevol verzorgt.
Zo ook die ene avond. Anouk slikt de medicijnen die Sven haar heeft gebracht en ze valt in slaap.
Ze wordt echter niet wakker in de slaapkamer en lijkt overgeleverd aan de morbide plannen van Sven.
Dit was het eerste boek dat ik las van deze schrijfster. Ik zag al heel wat lovende kritieken over zowel dit boek als haar andere boeken. De cover sprak me gelijk aan, het beloofd een spannend verhaal, misschien zelfs wel wat gruwelijk? De schrijfstijl vind ik prettig, het leest vlot, niet te moeilijk, de hoofdstukken redelijk kort en doordat boven het hoofdstuk staat wiens verhaal het is en in welke tijd het zich afspeelt is het goed overzichtelijk.
Wel las ik hier en daar een foutje in de leestekens. Storend wil ik het niet noemen maar het viel me wel op. Hierdoor was het me niet altijd gelijk duidelijk of er iets gezegd of gedacht werd.
De opbouw van het verhaal is prima. Het begint als een soort feelgood roman maar je merkt meteen dat er iets niet goed zit. Je leert de verschillende personages geleidelijk aan kennen, ook door flashbacks.
De hoofdpersonen vind ik echter totaal niet interessant. Anouk is vooral heel naïef, zeker tijdens haar relatie met Sven. De laatste is echt één vreselijk groot wandelend cliché en dat geldt eigenlijk ook voor de andere personages.
Het verhaal is dan ook behoorlijk voorspelbaar en zelfs de "verrassingen" voegen weinig toe.
Echt spannend wordt het nergens, gruwelijk naar mijn smaak ook niet. Door alle goede recensies had ik misschien té hoge verwachtingen maar de enige conclusie die ik kan trekken is helaas:
Dit is niet mijn boek.
2
Reageer op deze recensie