"Heerlijk en mysterieus verhaal"

Er zijn drie manieren om bij het uitzichtpunt in het plaatsje Castle Rock te komen: Route 117, Pleasant Road en de zogenaamde Suicide Stairs. In de zomer van 1974 neemt de 12-jarige Gwendy Peterson elke dag de trap, die stevig verankerd zit met bouten in de bergwand. Als Gwendy op een dag boven aan de trap op adem staat te komen, wordt ze aangesproken door een vreemdeling. Op een bankje in de schaduw zit een man met een zwarte broek aan, een zwarte overjas en een wit overhemd. Op zijn hoofd heeft hij een zwart hoedje. Er zullen dagen komen dat Gwendy nachtmerries heeft over dat hoedje.

Deze beschrijving van het boek heb ik pas gelezen nadat ik het boek gelezen had. Als enorme Stephen King fan gaf ik mij blind op voor de Hebbanbuzz en begon ik ook blind aan het boek. De cover sprak me heel erg aan en past ook zó bij het verhaal.

De samenwerking tussen King en Chizmar (ook zeker geen onbekende in de horrorwereld) is wat mij betreft een succes. Er is geen duidelijk onderscheid te maken tussen de stukken geschreven door King en die van Chizmar, het verhaal leest heerlijk weg.

De knoppenkist is een intrigerend ding. Je vraagt je af hoe het precies werkt, wat doen de knoppen en wat zou je doen als je zoveel macht krijgt?

Het enige minpunt van deze novelle? Het is te kort! Toch hoeft er geen vervolg te komen; het is een duidelijk afgerond, heerlijk en mysterieus verhaal waar ik weer zeer van genoten heb.