Waanzinnig mooi

Dit boek is in mijn ziel gegrafeerd; bijna 1200 honderd pagina’s dik, maar toch had ik moeite om er aan het einde afscheid van te nemen. Misschien wel mijn favoriete nummer 1 allertijden. Dit pareltje is geschreven in 1939, maar als ik nu de vluchtelingen op Lesbos na de branden in het vluchtelingenkamp op straat zie slapen, de wanhoop nog verder nabij, dan is er eigenlijk niet veel veranderd. Steinbeck kon zo prachtig beeldend schrijven, dat ik meteen werd meegezogen en van de fictieve familie Joad ben gaan houden. Ik vind het zijn taalgebruik prachtig en de inhoud met al zijn levenslessen onevenaarbaar.