Wonderbaarlijk

Nicholas Sparks is een van de auteurs die mij geïnspireerd heeft om zelf te gaan schrijven. Daarom volg ik nauwlettend ieder nieuw boek dat van zijn hand verschijnt. Toen op 24 september Counting Miracles verscheen en ik helemaal niets kon vinden over een Nederlandse vertaling, kocht ik de Engelse hardcover. Op Hebban stond het boek nog niet eens, daarom heb ik het zelf toegevoegd en vandaag zie ik dat ik ook de enige ben die het boek een waardering heeft gegeven. Tijd dus voor een recensie! In dit verhaal spelen drie personen de hoofdrol: Tanner, een veteraan die aan het sterfbed van zijn oma van haar een naam en een woonplaats krijgt van zijn vermoedelijke vader, Kaitlyn die in de desbetreffende plaats woont, arts van beroep is en die als gescheiden moeder voor haar zeventienjarige dochter Casey en haar negenjarige zoon Mitch zorgt en Jasper, een oudere patiënt van Kaitlyn en ook nog eens haar achterbuurman.
Zonder een echte spoiler weg te geven, wil ik vertellen dat de kennismaking tussen Tanner en Kaitlyn veroorzaakt wordt door Casey. Gelijk valt dan de hoffelijke houding van Tanner op. Langzamerhand leer je alle personages kennen en ga je van ze houden. Ik raakte geïntrigeerd door de littekens die Jasper draagt en het teruggetrokken leven dat hij leidt, terwijl Tanner en Kaitlyn hun aantrekkingskracht niet kunnen ontkennen. Kittige en zorgzame Casey zorgt voor een herkenbare noot in het verhaal waar ik van genoten heb.
Jasper hoort over een wit hert dat gezien is in het natuurgebied achter zijn huis en raakt geobsedeerd door het beschermen van het dier, dat komt hem duur te staan. Hoe Nicholas alle losse eindjes tot een prachtig touw vlecht, vind ik bijzonder knap. Dit verhaal verwarmt mijn hart, laat de tranen in mijn ogen springen en geeft stof tot nadenken. Al met al een bijzonder mooie leeservaring en zeker vijf sterren waard. Sterker nog, ik vind het een van de mooiste boeken die Nicholas heeft geschreven.