de vrouw in de kooi

De vrouw in de kooi
De oorspronkelijke taal waarin het boek is uitgegeven is Deens. Carl Valdemar Jussi Henry Adler-Olsen geboren in Kopenhagen op 2 augustus 1950, is de schrijver van dit meesterwerk. Verschillende van zijn boeken werden vertaald naar het Nederlands, Kor de Vriesis de vertaler van dit boek aldus bib.vlaanderen. De oorspronkelijke titel van het boek luidt: Kvinden i buret. De vrouw in de kooi is de eerste in een rij van 6 boeken die behoren tot de ‘serie Q’. Velen van verhalen van deze serie werden verfilmd volgens wikipedia, ook dit boek werd verfilmd in 2013 onder dezelfde titel als het boek. Het bekendste werk van Jussi Adler-Olsen is Journal 64 waar hij De Gyldne Laurbær voor won in 2011.
Het boek beschrijft het leven van een norse, nogal eenzame inspecteur genaamd Carl Mørck. Hij keert net terug naar het politiekantoor na een lange revalidatie na een werkongeval. Er is veel veranderd in het politiekantoor en de commissaris heeft besloten dat Carl in een nieuwe afdeling thuishoort genaamd afdeling Q. Deze afdeling bevind zich echter afgezonderd in de kelder van het gebouw. De afdeling bestaat uit Carl zelf en zijn assistent Assad. Assad is van vreemde afkomst, maar wil niets kwijt over zijn identiteit en afkomst, hij liegt over informatie en is niet vies van illegale zaakjes, maar hij is wel een harde werker en doet veel moeite voor zijn job. Hun taak is om oude onopgeloste zaken te heropenen en op te lossen. Al snel komen ze terecht wij de zaak Lynggaard, de verdwijning van een jonge politica Merete Lynggaard, 6 jaar eerder. Stap na stap komt de inspecteur erop uit dat de verdwijning geen ongeluk was. En zo komen ze in een hele puzzel uit over het verleden van Merette en haar broer Uffe die gehandicapt is sinds een tragisch auto-ongeval in hun jeugdjaren. Carl komt uiteindelijk terecht bij een seriemoordenaar, maar de grote vragen voor de lezer blijven nog steeds: “Waarom is Merette ontvoerd?” en “Hoe loopt het af met Merette?” . Deze vragen worden uiteraard pas tijdens de spannende ontknoping helemaal beantwoord.
De schrijver Jussi Adler-Olsen, is een auctoriele verteller, hij beschrijft het verhaal, verteld over de personages. Hij verteld de situatie vanuit het perspectief van Carl en van Merette. Hij weet wat er zich op verschillende plaatsen op hetzelfde moment afspeelt. De hoofdstukken hebben dan ook geen titel maar een jaartal waarin hij beschrijft wat er gebeurt met elk van de personages. Op het einde van het verhaal vallen de 2 verhalen samen en leiden tot een bloedstollende ontknoping. De schrijver leid als het ware de lezer door het boek. Het boek start in medias res, Carl is net terug uit ziekteverlof en krijgt te horen dat hij op een nieuwe afdeling moet werken genaamd afdeling Q. Al snel kom je te weten dat Carl een traumatisch werkongeval heeft meegemaakt en één collega heeft verloren en de andere is verlamd voor de rest van zijn leven. Verder moet Carl oude onopgeloste zaken terug uitspitten. Het thema doorheen het boek is dan ook ontvoering. De titel verraad dit thema als een beetje. De bijpassende genres zijn dan ook Thriller, Romans en Verfilmde boeken. Jussi Adler-Olsen is een meester in het creëren van spanning, doordat het boek vanuit 2standpunten verteld wordt wil je steeds weten wat er zich aan de andere zijde van het verhaal afspeelt, dit zorgt ervoor dat het boek vlot lees, ook de zeer gedetailleerde sassages in het boek zorgen voor spanning, maar lijden er soms toe dat het boek langdradig of saai wordt. Het feit dat de lezer meer weet dan de personages zorgt voor extra spanning, vooral op het einde van het boek waar de 2 verhalen elkaar gaan kruisen. De schrijfstijl is dan ook zeer beschrijvend en gedetailleerd.
In het begin van het verhaal ben je niet helemaal mee met de verhaallijnen, er zijn te veel nieuwe elementen en je kan niet goed volgen. Het boek ook komt traag op gang, dus de lezer moet in het begin van het boek doorbijten, maar dan begint de actie en wordt je helemaal meegezogen in het verhaal. Sommige passages gaan traag en zijn te detailleert vind ik persoonlijk, maar anderzijds kan je zo wel de situatie goed inschatten en kom je meer te weten over de personages. De lezer blijft ss ook wat op zijn honger zitten, de spanning wordt opgebouwd, maar je blijft met dezelfde vragen zitten na de actie. Pas nadat je bijna heel het boek hebt gelezen kom je iets meer te weten. De schrijver (en vertaler) schrijft wel heel vlot en hij gebruikt niet te veel moeilijke woorden. Het feit dat het boek vertaald is, maar de plaatsnamen en persoonsnamen niet vervangen zijn maakt dat deze soms vreemd en verwarrend kunnen zijn. Ondanks deze punten van kritiek heb ik het boek graag gelezen en met plezier op de ontknoping gewacht. Jussi Adler-Olsen heeft zijn schrijfkunsten dubbel en dik bewezen. Ik kijk al uit naar de volgende thriller van de Q-serie.