Onomwonden en intens

Dit boek trekt je een harde wereld in; die waarin Eddy opgroeit. Eerst heb je weerstand om verder te lezen, maar op een gegeven verhard je, net als Eddy zelf. Je leeft met hem mee en kijkt door zijn ogen naar de mensen en de omgeving waarin hij opgroeit. Waar hij afstand van voelt en bij wil horen, om uiteindelijk tot het besef te komen dat dat niet gaat.

Het contact met zijn ouders raakt. De liefde van vader voor Eddy zit zo diep onder schaamte en angst verstopt dat ‘ie er verwrongen en beschadigend uitkomt. Er zijn momenten waarop je je afvraagt of zijn vader dezelfde worsteling (uit de kast komen, erbij willen horen, vluchten) gehad heeft, maar is teruggekeerd naar het dorp en zich heeft ‘herpakt’. Het karakter van vader intrigeert.

De citaten die niet in dialoogvorm, maar als een soort monologen in de tekst zijn verwerkt zijn majestueus. Je ziet de personages voor je en uitweiden. Het boek leest daardoor als een kruising tussen een roman en een toneelstuk.

Weg met Eddy geeft je een ontnuchterende inkijk in leven ‘aan de rand van de maatschappij’. En benadrukt voor mij hoe extreem belangrijk het is om deze kinderen te zien voor wie ze, los van hun thuisbasis, zijn.