een aanrader!

Een prachtig waargebeurd verhaal over opgroeien in armoede. Karel Spitsbaard, de schrijver, vertelt over hoe zijn leven is gelopen. Er is creatief gebruik gemaakt van flashbacks en verschillende perspectieven. Van de rauwe emotie en eerlijkheid heb ik het meest genoten. Ik heb gelachen, maar ook met tranen in mijn ogen gelezen. De tijdlijn van het verhaal is niet chronologisch. Dit zorgt voor een opbouwende spanning en maakt het verhaal alleen nog maar interessanter. Ik heb het boek dan ook binnen een halve dag uitgelezen. ‘Oma’s die katten eten’ leest erg makkelijk en ik kijk uit naar het volgende boek. Echt een aanrader!