Recensie "Het jaar van de vloed"

In dit vervolg op "Oryx en Crake" leren we veel nieuwe personages kennen, en komen een paar oude personages uitgebreid aan bod. We volgen leden van de Hoveniers van de Heer die in de plebs leven, en niet in de compounds zoals in "Oryx en Crake".
Ik was blij verrast door dit vervolg. In tegenstelling tot het voorgaande deel komen er veel personages aan bod, en worden deze personages ook dieper uitgewerkt dan Jimmy in "Oryx en Crake". Verder vond ik dit verhaal erg spannend. Waar in "Oryx en Crake" vooral achterliggende informatie wordt gegeven over de ramp, is "Het jaar van de vloed" 'verhalender' en spannender. Er kwamen meer dan genoeg nieuwe aspecten aan bod. Zoals het leven in de plebs, het leven bij de Hoveniers en het leven na de ramp. Ik zat vaak op het puntje van mijn stoel tijdens het lezen, het verhaal was niet te traag en er gebeurde veel.
Ook kwam ik in dit boek weer meer dan genoeg mooie quotes tegen, over verschillende grote onderwerpen. Zo heb ik quotes opgeschreven over de liefde, de maatschappij, het internet, het wezen van de mens en meer. Naar mijn mening de mooiste quotes: "In onze pogingen boven onszelf uit te stijgen zijn we inderdaad heel diep gevallen, en we vallen nog dieper." en "Misschien is dat wel liefde, dacht ik: dat je kwaad kunt zijn.".
Het enige minpunt van dit boek vond ik de ongeloofwaardigheid van het feit dat een heel groot deel van de Hoveniers de ramp op de een of andere manier heeft overleefd en elkaar weer terugvindt. En dat terwijl ze tijdens de ramp niet meer met zijn allen veilig in hun Hof zaten, maar verspreid waren in compounds en plebs. Er wordt een beeld geschetst van de complete 'afslachting' van de mensheid, dus dit vond ik wel erg toevallig.