Onverwachts gegrepen

In eerste instantie trok dit boek me niet; het klonk fantasyachtig, en ik houd niet van magie en heksen. Maar het werd ook omschreven als een mysterieuze thriller en dat leek me tof. En toen was ik op Yalbal, waar Laure Eve ook signeerde. Bovendien was het maar een tientje en wow die mooie cover. Later bleek het ook nog eens een boek voor de 7Days Reading Challenge op Hebban te zijn. Dan kan ik toch geen spijt krijgen dat ik het heb gelezen, toch?

Vanaf de eerste bladzijde had de schrijfstijl me al gegrepen. Het is tof omschreven. Ik vloog er niet zo snel doorheen als ik normaal een boek lees, want ik wilde alles in me opnemen. Ik moet zeggen dat dit vooral in het begin tof was, maar dat het niet altijd dat gevoel behield.

River wil bij de Graces horen. En dat is echt zoiets van pff, je moet niet altijd bij de populaire mensen willen horen. Maar ik snapte het wel, ze is vooral heel nieuwsgierig. Ik was ook wel benieuwd, maar ik zou in haar situatie niet doen wat River doet. Ik zou zo ver mogelijk weg blijven van de Graces haha.

En dat is wel interessant om te volgen, al bestaat het wel uit een slingerbeweging. Ze bouwt een vriendschap op met Summer, Fenrin en Thalia, die bestaat uit veel twijfels. Dat was soms wel irritant, maar het versterkt wel het ‘’niets is wat het lijkt’’ gevoel.

Het einde vond ik mooi. Het was geen ontzettend verbazingwekkende plottwist, maar wel gaaf! En ik ben bovenal benieuwd naar deel 2 vanuit Summers perspectief. Helaas moeten we daar nog even op wachten – zeg maar gerust een jaartje..

Al met al is dit een boek dat ik onverwachts best wel goed vind. Daar ben ik echt blij mee, blijkbaar helpt het om blanco in een boek te gaan! Dit is iets wat ik niet vaak lees, daarom verwachtte ik er ook niet veel van, maar gelukkig heeft het goed uitgepakt. Op naar het vervolg!