Lezersrecensie
Blijft me niet tot in het oneindige bij
Van John Green ben ik nooit echt een grote fan geweest. Toch had ik nieuwe hoop bij het oppakken van dit boek. De thematiek sprak me wel aan; het leek me een vernieuwend boek. Bovendien beloofde het literairder te zijn dan zijn voorgaande boeken. Kortom, mijn verwachtingen waren hoog. Zo hoog dat het misschien niet mogelijk was om ze waar te maken.
Enerzijds komt mijn mening over dit boek wel overeen met mijn leeservaring van Een weeffout in onze sterren en Paper towns, de twee boeken van John Green die ik al eerder had gelezen. Het zijn boeken die ik las vanwege de populariteit, maar mij wisten ze niet helemaal te overtuigen.
Anderzijds is dit boek anders. Ik verwacht dat het me wel bij zal blijven, vanwege de thematiek waarover ik nog niet zo veel heb gelezen. Wat dat betreft opende het ook wel deuren. Dat ik een aantal keer een mooi stukje heb gemarkeerd, bevestigt dat ook nog eens.
De achterflaptekst suggereert dat in het boek een zoektocht naar de rijke vader van een vriend van Aza plaatsvindt. Aan het eind blijf je als lezer wel achter met een boel vragen omtrent de afloop hiervan. Maar als dit element niet is wat het meest naar voren komt, waar gaat het dan om?
De ontwikkeling die Aza doormaakt is eigenlijk waar het boek om draait. Haar situatie is, ondanks sommige herhalingen, interessant om over te lezen. Na een bepaalde gebeurtenis, echter, heeft ze nieuwe levensinzichten en ik vond het toen niet helemaal meer geloofwaardig. Maar het is niet alleen haar angststoornis die het boek diepgaand maakt. Ook de manier waarop vriendschap en liefde een rol spelen in dit boek is goed uitgewerkt. Dat zijn vooral de stukken die ik mooi vind.
Wel voelde ik me niet echt verbonden met Aza als hoofdpersoon. Ik had geen negatief gevoel ten opzichte van haar, maar ze sleurde me ook niet mee het verhaal in. Dat is eigenlijk hoe ik het verhaal in het algemeen heb ervaren. Het klinkt negatief, maar dat is niet per se zo. Hoewel sommige hoofdstukken naar mijn mening wat aan de lange kant waren, heb ik wel met plezier gelezen. Alleen zal dit boek me niet tot het oneindige bijblijven – maar niet elk boek hoeft je nieuwe favoriet te zijn, toch?
Enerzijds komt mijn mening over dit boek wel overeen met mijn leeservaring van Een weeffout in onze sterren en Paper towns, de twee boeken van John Green die ik al eerder had gelezen. Het zijn boeken die ik las vanwege de populariteit, maar mij wisten ze niet helemaal te overtuigen.
Anderzijds is dit boek anders. Ik verwacht dat het me wel bij zal blijven, vanwege de thematiek waarover ik nog niet zo veel heb gelezen. Wat dat betreft opende het ook wel deuren. Dat ik een aantal keer een mooi stukje heb gemarkeerd, bevestigt dat ook nog eens.
De achterflaptekst suggereert dat in het boek een zoektocht naar de rijke vader van een vriend van Aza plaatsvindt. Aan het eind blijf je als lezer wel achter met een boel vragen omtrent de afloop hiervan. Maar als dit element niet is wat het meest naar voren komt, waar gaat het dan om?
De ontwikkeling die Aza doormaakt is eigenlijk waar het boek om draait. Haar situatie is, ondanks sommige herhalingen, interessant om over te lezen. Na een bepaalde gebeurtenis, echter, heeft ze nieuwe levensinzichten en ik vond het toen niet helemaal meer geloofwaardig. Maar het is niet alleen haar angststoornis die het boek diepgaand maakt. Ook de manier waarop vriendschap en liefde een rol spelen in dit boek is goed uitgewerkt. Dat zijn vooral de stukken die ik mooi vind.
Wel voelde ik me niet echt verbonden met Aza als hoofdpersoon. Ik had geen negatief gevoel ten opzichte van haar, maar ze sleurde me ook niet mee het verhaal in. Dat is eigenlijk hoe ik het verhaal in het algemeen heb ervaren. Het klinkt negatief, maar dat is niet per se zo. Hoewel sommige hoofdstukken naar mijn mening wat aan de lange kant waren, heb ik wel met plezier gelezen. Alleen zal dit boek me niet tot het oneindige bijblijven – maar niet elk boek hoeft je nieuwe favoriet te zijn, toch?
1
Reageer op deze recensie
