Wie hiervan de filmrechten koopt heeft goud in de handen!

Eind vorig jaar las ik 'Sneeuwspoor', de winnaar van de Hercule Poirotprijs 2020. Ik heb toen genoten van de schrijfstijl van Rudy Morren, het verhaal was goed maar niet verrassend en spannend genoeg om (voor mij) de vorige winnaar te overtreffen.

Deze maand las ik zijn debuut 'Wild Vlees' en wat voor een debuut. Daar waar 'Sneeuwspoor' mij op de honger liet zitten, deed 'Wild Vlees' dat allesbehalve - integendeel - het ontnam mij letterlijk de eetlust en dat bedoel ik in de meest positieve zin.

Vanaf de eerste bladzijde wordt je meegesleept in het leven van een brave boekhouder met bloed aan de handen. De grote vraag doorheen het boek is de vraag naar het motief. Er zit duidelijk iets goed fout in het leven van het hoofdpersonage waar je geen vat op krijgt. Mondjesmaat krijg je puzzelstukjes aangereikt maar de auteur slaagt erin om de donkere, mysterieuze kant van het verhaal vast te houden tot het bittere einde.

Vooraleer ik aan dit boek begon las ik ergens het volgende: "wie hiervan de filmrechten koopt heeft goud in de handen." Ik kan dit alleen meer bevestigen.