Wat zou Justyce doen?

Toen bekend werd dat Nic Stone naar Yalfest zou komen, moest ik natuurlijk haar boek “Wat Zou Martin Doen?” lezen! En toen mocht ik ook nog eens mee doen met de Hebban Leesclub over dit boek. Reden genoeg dus om het boek te gaan lezen!

“Wat zou Martin doen?” gaat over een Afro-Amerikaanse jongen genaamd Justyce. Hij is een intelligente leerling en hoopt naar Yale te gaan. Justyce heeft echter veel last van racisme. Hij wordt zelfs zomaar opgepakt door de politie terwijl hij niets heeft gedaan. Alleen maar om zijn huidskleur. Om zijn gedachten een beetje op orde te kunnen brengen, schrijft Justyce brieven naar Martin Luther King Jr, en vraagt hij zich telkens af wat Martin zou doen in bepaalde situaties.

Het boek is geschreven in de derde persoon. Het verhaal wordt afgewisseld met de brieven aan Martin en nieuwsberichten. De brieven voegen veel toe aan het verhaal: op deze manier schrijft Justyce zijn gevoelens en frustraties van zich af. Er zijn ook een aantal delen van het boek verteld in ‘script-vorm’, daar was ik niet zo’n fan van. Verder is de schrijfstijl heel fijn. Het leest heel snel weg en daardoor komt het verhaal en de dialogen realistisch over. Dit komt ook mede door het feit dat de vertaler de straattaal niet heeft vertaald, maar gewoon de Amerikaanse woorden heeft gehouden.

Justyce is een sympathiek personage. Hij probeert het juiste te doen en probeert tegen iedereen aardig te zijn en iedereen in zijn waarde te laten. Hij is een onzeker persoon, wat ook wordt versterkt door de traumatische ervaring toen hij onterecht werd opgepakt door de politie. Dat deze ervaring hem heeft veranderd als persoon wordt in het boek goed uitgewerkt. Hij ‘voelt’ nog steeds de handboeien om zijn polsen en begint door de traumatisch ervaring meer een eigen mening te vormen.

Het thema racisme is goed uitgewerkt. Niet alleen lees je wat Justyce zelf meemaakt, maar ook wordt in het boek verwerkt dat in het nieuws komt dat andere gekleurde jongens door de politie worden neergeschoten. Het laat zien dat het een nationaal probleem is. Daarnaast wordt ook nog eens de andere kant van racisme in beeld gebracht: de moeder van Justyce wil niet dat hij met een blank meisje gaat. Dit boek laat je helemaal inleven in de racisme waar Justyce dagelijks mee te maken krijgt. Het boek maakte me zo boos! Boos op de politie en boos op de kortzichtige, racistische mensen. Nic Stone is er zeker in geslaagd haar boodschap over te brengen.