Een heerlijke mix van mysterie en mechanische octopussen

Wat zou er gebeuren wanneer we in staat zouden zijn om in de toekomst te kijken en invloed uit te oefenen op de kleine ongelukken en toevalligheden die de koers van ons leven bepalen? Wat zou jij met deze vaardigheden doen? En in hoeverre zouden deze vaardigheden je veranderen als persoon? Deze vragen staan centraal in De horlogemaker van Londen van Natascha Pulley (1988).

Wanneer Thaniel Steepleton op een dag thuiskomt van zijn werk vindt hij een gouden zakhorloge op zijn kamer. In eerste instantie probeert hij het hele voorval uit zijn hoofd te zetten, maar wanneer het horloge enkele maanden later op mysterieuze wijze zijn leven redt, besluit Thaniel op zoek te gaan naar de maker van het klokje. Hij komt terecht bij Keita Mori, een eigenaardige maar vriendelijke Japanse immigrant die zich in Filigree Street heeft gevestigd. Mori is een ware kunstenaar wanneer het op uurwerken en andere mechanische snuisterijen aankomt en Thaniel is gelijk nieuwsgierig naar alles wat Mori doet en maakt.

Thaniel en Mori kunnen het goed met elkaar vinden, maar een serie onverklaarbare gebeurtenissen maakt dat Thaniel zich af begint te vragen of er wellicht meer aan de hand is en of Mori wel helemaal te vertrouwen is.

De horlogemaker van Londen is een heerlijk meeslepend en mysterieus boek, en de achtergrond van Victoriaans Londen geeft het verhaal een extra dimensie. Pulleys omschrijvingen zijn zo levendig en aantrekkelijk dat je zin krijgt om een ticket naar Londen te boeken om alle locaties met eigen ogen te kunnen aanschouwen. Verder zijn de personages erg goed uitgewerkt en driedimensionaal. Het is interessant om te lezen hoe verschillend Thaniel en Grace naar Mori kijken, en mede door die verschillende meningen blijft Mori tot het eind van het boek een mysterieus personage. Een leuk detail dat de magische sfeer van het verhaal versterkt is Mori’s huisdier, een door hemzelf ontworpen mechanische octopus met een voorliefde voor kleine ruimtes – hij verstopt zich graag in Thaniels sokkenla – en een ondeugend karakter.

Het plot van het boek is vrij complex, maar Pulley weet het allemaal in goede banen te leiden. Echter, tegen het eind van het verhaal, wanneer alle verhaallijnen samenkomen, zijn er momenten waarop het allemaal een beetje rommelig aanvoelt en je als lezer goed je aandacht erbij moet houden om het overzicht niet te verliezen.

Al met al is De horlogemaker van Londen een heerlijke roman die net zo ingenieus in elkaar steekt als één van Mori’s zakhorloges; kundig, verrassend en ’n tikje mysterieus.