Niet vernieuwend, wel erg mooi

Simone van der Vlugt (1966) staat bekend als talentvolle schrijfster op het gebied van historische romans, thrillers en Young Adult boeken. Haar nieuwste boek, Ginevra, valt in de eerste categorie. Het is een verhaal waar Van der Vlugt al eerder aan begon, maar dat ze tijdelijk aan de kant legde. Toch besloot ze om het verhaal weer op te pakken, en dat is een goede beslissing geweest; Ginevra is een prachtig liefdesverhaal om heerlijk bij weg te dromen.

Het verhaal is gebaseerd op een Italiaanse legende en speelt zich af in Florence aan het eind van de 14e eeuw. Ginevra en Antonio kennen elkaar al sinds hun kindertijd. Hun vaders zijn goed bevriend en daardoor komen ze regelmatig bij elkaar over de vloer. Echter, juist op het moment dat de relatie tussen Ginevra en Antonio een romantische wending krijgt, verbreken de vaders door verschillende denkwijzen de vriendschap en mogen de jonge geliefden elkaar niet meer zien. Uit wanhoop besluiten ze samen weg te lopen, maar het duurt niet lang voordat ze worden ontdekt en terug worden gebracht naar Florence. Antonio wordt gestraft en Ginevra wordt uitgehuwelijkt aan een oude, rijke weduwnaar. Ginevra is gevangen in een huwelijk dat ze niet wil en waar ze niet aan kan ontsnappen. Maar wanneer de pest uitbreekt komt alles wat eerst zo zeker leek op losse schroeven te staan. Zal de ware liefde toch nog zegevieren?

De roman is duidelijk herkenbaar als een creatie van Van der Vlugt. De historische setting en de sfeer zijn zeer overtuigend neergezet. Het is duidelijk dat de schrijfster haar research heeft gedaan, en daardoor wordt de lezer vanaf het eerste moment moeiteloos meegenomen naar het Italië van de 14e eeuw.

Een aantal elementen die Van der Vlugt zelf aan de legende van Ginevra heeft toegevoegd geven het verhaal een extra dimensie. De overtuigingen en keuzes van de vrijgevochten Ginevra komen niet overeen met de rol die ze als jonge vrouw in de 14e eeuw verwacht werd te vervullen. Haar opstandige karakter voegt een stukje spanning toe aan het verhaal, waardoor je het boek eigenlijk niet weg wil leggen.

Voor kritische lezers zal Ginevra wellicht aanvoelen als meer van hetzelfde; de roman doet sterk denken aan eerdere historische romans van Van der Vlucht zoals Jacoba, dochter van Holland en Nachtblauw. Echter, dit is nu eenmaal een genre waarin Van der Vlugt excelleert, en juist die voorspelbaarheid maakt deze roman ook wel weer heel fijn. Iets dat bekend is hoeft immers niet per definitie saai te zijn. En saai is Ginevra zeker niet; wanneer je eenmaal aan het boek bent begonnen, is het praktisch onmogelijk om het neer te leggen voordat je het uit hebt.