Het lange wachten komt tot een einde

These Rebel Waves was één van mijn favoriete boeken uit 2018. Ik werd op slag verliefd op de dynamiek tussen Lu en Vex, de worldbuilding en de originele manier waarop magie hier weergegeven werd. Na zo'n enorme cliffhanger liet Sarah Raasch ons een jaar lang wachten op het vervolg en ik was dan ook enorm nieuwsgierig naar hoe het verhaal zou eindigen. Dankzij de leesclub was het eindelijke zover, mijn geduld werd beloond.

Ik heb ook deze keer erg genoten van het verhaal maar toch ben ik een beetje teleurgesteld. These Divided Shores was een heel goed boek, maar deel 1 had me omvergeblazen en dat was deze keer helaas niet het geval. Wat ik het meest miste was de speelse dynamiek tussen Lu en Vex. Ze hebben allebei een evolutie doorgemaakt waardoor ze volwassener en met een grotere zin voor verantwoordelijkheid overkomen. Ben laat zich ook van een andere kant zien, maar bij hem vond ik de evolutie een ware verbetering.

Zoals verwacht worden op het einde alle eindjes aan elkqar geknoopt, maar naar mijn mening had het tempo van het verhaal iets hoger mogen liggen. Desondanks blijft deze serie er eentje die ik niet snel zal vergeten en absoluut het lezen waard. Ik denk met veel plezier terug aan de reis die ik met Lu, Vex en Ben heb gemaakt naar Grace Loray. Ook de politieke kant van dit tweede deel sprak me wel aan en ik was zeer benieuwd naar welke machtspelletjes ze nu weer gingen bovenhalen.