Na de nominaties voor de Gouden Strop in 1994 en 1995 in '97 opnieuw een sterke thriller van Jacob Vis.
Nadat ik o.a. Het hoofd, De bidsprinkhaan, Brains, De muur en Barrabas had gelezen en als laatste Wetland, wat ik zijn beste boek vind, was ik nieuwsgierig naar zijn oudere werk.
En die nieuwsgierigheid werd beloond: De Jacobijnen is een van Vis' favorieten, en terecht.

Het verhaal is sterk en spannend. Hoewel het zich zowel in Nederland als in Noord-Ierland afspeelt, en de decors soms snel wisselen, blijft het boeiend tot en met de toch wel verrassende ontknoping.

De hoofdpersonen laten zich leiden door moed en angst, maar ook door blinde woede en kortzichtigheid. De competentiestrijd tussen politie en BVD (nu AIVD) wordt goed beschreven. De achtergronden van het Noord-Ierse conflict komen scherp naar voren in de bijna onleefbare stad Belfast. En hoe 'gewone' mensen terroristen kunnnen worden, beschrijft Vis met veel psychologisch inzicht.

Dat terroristen tot alles instaat zijn, weten we anno 2004. Dat Vis in 1997 een mogelijke terreurdaad beschreef, getuigt van inzicht en voorspellend vermogen. Voor mij met terugwerkende kracht een Gouden Strop-nominatie. Ben benieuwd wat de Belgische lezers binnenkort van Vis vinden !