Geschilderd met woorden - alsof je er zelf bij bent.

Lichte Jaren is het eerste van vijf delen van de Cazalet-kronieken - het eerste deel ook dat in het Nederlands is uitgegeven - waarin Elizabeth Jane Howard ons getuige laat zijn van de belevenissen van drie generaties Cazalets – en hun personeel - in de eerste helft van de 20ste eeuw.

Lichte jaren speelt zich af in de jaren tussen W.O. I en W.O II, afwisselend in Londen en, grotendeels, in Sussex waar de familie elke zomer gezamenlijk vakantie viert.

Beetje bij beetje maken we kennis met alle familieleden, de pater familias Willem Cazalet, zijn echtgenote Kitty Barlow; hun drie zonen: Edward, Hugh en Rupert met hun echtgenotes: Villy, Sibyl en Zoë en hun kinderen; en hun ongetrouwde dochter Rachel, wiens ongehuwde staat vragen oproept bij de lezer.
Daarnaast verschijnen ook nog de zus van Villy, Jessica, en haar vier kinderen ten tonele.

Om het plaatje compleet te maken wordt ook het personeel, van kokkin tot tuinjongen en van kinderjuf tot onderwijzeres onder de loep genomen.

Beetje bij beetje leren we ook een en ander over de verhoudingen tussen de verschillende echtelieden, tussen de kinderen onderling, tussen de drie broers en tussen Rachel en haar geheimzinnige S. Het zal ons niet verbazen dat ontrouw en overspel niet door iedereen uit de weg wordt gegaan.

Het hele boek is doorweven met prachtige en uitgebreide bloemrijke beschrijvingen van landschappen, personen, kledij, maaltijden, etc. Alles wordt zó uitgebreid beschreven dat het wel schilderen met woorden lijkt, je stapt als lezer zó binnen in het plaatje. Denk bijvoorbeeld aan een zin als ‘ze was gekleed in de kleuren van een rijpe banaan’ of ‘Zonlicht friste de kamer op: maakte toffee van het linoleum en gaf de kale plekjes op de witte emaillen lampetkan op de wastafel een leiblauwe kleur’.

Ook veel gesprekken en gedachten van de personages worden uitgebreid beschreven en hierbij zijn vooral de gesprekken en ideeën van de kinderen soms hilarisch, maar ook aandoenlijk en vaak erg opmerkelijk.

Naarmate Lichte Jaren het einde nadert wordt vooral de dreiging van de naderende tweede wereldoorlog - die zijn schaduw vooruit begint te werpen - voelbaar en lezen we hoe elk daar op zijn of haar manier mee omgaat en er zich op voorbereid.

Lichte Jaren is geen boek waarin veel gebeurt, dus niets voor mensen die van veel actie en snelheid houden, maar voor wie net als ik van bloemrijke beschrijvingen houdt is het een aanrader.

Ik heb dit eerste deel van de Cazalet-kronieken 4 sterren gegeven en kijk uit naar het tweede deel dat over enkele maanden in het Nederlands zal verschijnen.