Erger dan de ergste nachtmerrie

Anne, de kroniek van een zoektocht, is het verslag van de gebeurtenissen rond de verdwijning en de uiteindelijke misselijk makende vondst van het verkrachte, mishandelde en vermoorde lichaam van Anne Faber uit Soest die op 29 september 2017 ging fietsen en nooit meer terugkwam. Een nachtmerrie voor haar familie en vrienden.

De auteur van dit aangrijpende boek is haar oom, Hans Faber met een nawoord van haar vader, Wim.

Citaat uit het nawoord van Wim: "Ik voel me totaal onmachtig, heb constant een stekende pijn in mijn hart en ik ben zó ontzettend kwaad. Het allerergste wat me kón gebeuren, is gebeurd. Anne was het meest waardevolle en kwetsbare in mijn leven, naast het bestaan van mijn zoon. Ik word verscheurd door de gedachte dat ik helemaal geen zin meer heb om verder te leven en dat ik toch verder moet, omdat ik dat verschuldigd ben aan de mensen van wie ik hou en die van mij houden. Het is niet te doen."

Citaat uit de proloog. Elze [moeder van Anne] "Voor mij wordt het steeds duidelijker dat het leven alleen maar gaat over liefde,’ zei Elze. ‘Over lief zijn voor elkaar. Over samen zijn met de mensen van wie je houdt. En laten hier nu heel veel mensen zijn van wie ik hou. Ik hou van jullie!’ Ze pakte haar glas. ‘Laten we proosten op de liefde, bovenal op onze liefde voor Anne. Omdat we haar, met al onze gebroken harten, zo innig liefhebben.’ Ze veegde een traan van haar gezicht, hief haar glas en nam een slok.


Hans Faber, de oom van Anne, de auteur van dit boek is journalist en zijn manier van schrijven laat duidelijk merken dat hij gewend is aan verslaggeving. Zijn verhaal is dan ook iets zakelijker en minder emotioneel dan dat van Wim.
Hij heeft het verslag over de vreselijke gebeurtenissen stap voor stap verteld en opgedeeld in drie grote delen: De vermissing, het afscheid en de nasleep. Elk van deze drie delen zijn verder onderverdeeld in korte of langere hoofdstukken die als titel telkens de datum hebben waarop de beschreven gebeurtenissen plaatsvonden zodat we als lezer stap na stap en dag na dag - uur na uur zelfs - mee beleven wat vrienden en familie hebben beleefd vanaf de dag waarop Anne niet thuiskwam van haar fietstocht in september 2017 tot de epiloog in oktober 2018.

Alhoewel de uitslag al bekend was, en we als lezers al weten dat Anne het niet overleefde, beleven we de vermissing en zoektocht als het ware helemaal als nieuw en blijven we de hoop koesteren dat zij levend en wel terug gevonden zal worden en geeft het een schok wanneer haar lichaam uiteindelijk, en nog wel op aanwijzing van de dader, gevonden wordt. Ook groeit de verontwaardiging wanneer we erachter komen dat dit alles niet had hoeven te gebeuren wanneer de rechterlijke macht en de wetten over ziekelijke geesten, die een gevaar voor de maatschappij zijn, ervoor hadden gezorgd dat de dader Anne nooit had kunnen ontmoeten.

Erger dan de meest gruwelijke fictieve thriller bezorgt het verslag over de vermissing van Anne, de zoektocht naar haar en de nasleep ervan voor diep verdriet. Vooral wanneer vader Wim in het nawoord aan het woord komt en de impact die het maakt op een mens om een kind op een dergelijke vreselijke manier te verliezen, hield ik het niet meer droog. Het is de nachtmerrie van elke ouder, dat zoiets zomaar kan gebeuren in een land als het onze, dat wanneer jouw kind vrolijk en gezond het huis verlaat en dan niet meer terugkomt. De angst, het verdriet en de woede zijn onvoorstelbaar.

Ik wilde dit boek lezen omdat er dit jaar in Antwerpen weer een vermissing, gevolgd door moord, [Julie van Espen, 23 jaar] heeft plaatsgevonden die veel parallellen vertoond met wat er met Anne is gebeurd; ook hier weer een moord die vermeden had kunnen worden wanneer de reeds veroordeelde dader meteen was opgesloten in plaats van hem nog een tijdlang vrij te laten rondlopen en hem kans te geven om een jonge vrouw te verkrachten en te vermoorden.

Hopelijk zet 'Anne, kroniek van een zoektocht' het logge gerechtelijke apparaat in beweging opdat dit in de toekomst niet meer kan gebeuren.
Ik kan niet zeggen dat ik dit boek ‘met plezier’ heb gelezen; wel met veel interesse, mededogen en met een krop in de keel.