Een 'menselijke' meester, dat is Meester Bart

Al geruime tijd volg ik Meester Bart op Twitter en op Facebook en elke keer wanneer ik een quote of column van hem lees word ik een beetje jaloers op de leerlingen die hem een paar jaar als leraar mogen meemaken, daar in de scholengemeenschap van de Amsterdamse Bijlmer. Het komt mij voor dat Bart een leraar is die niet iemand is die verwacht dat zijn leerlingen naar hem opkijken, maar dat hij iemand is die zelf écht naar zijn leerlingen kijkt waardoor hij ook meteen doorheeft wanneer er verborgen verdriet is bij een van zijn kinderen en daar dan ook daadwerkelijk iets aan probeert te doen; dat kan een diepgaand, begrijpend gesprek zijn, maar ook gewoon even een arm om een schouder.
Zó kende ik Meester Bart dus al.

Ik was dan ook erg blij dat ik 'Meester Bart op zijn best' mocht lezen.
Mijn verwachting was dat ik een verzameling quotes en columns zou aantreffen in deze mooi verzorgde hard-cover uitgave, iets wat vanzelfsprekend ook klopt.
Maar ik werd bovendien aangenaam verrast door de ongeveer 30 pagina's tellende inleiding waarin Bart zich uitgebreid voorstelt en vertelt hoe hij ertoe gekomen is om in het onderwijs te gaan. Niet alleen om in het onderwijs te gaan, maar vooral om het soort meester te worden die hij is. Hij schroomt hierbij niet om eerlijk naar zichzelf te kijken, om zichzelf bloot te geven, om zijn tranen niet weg te stoppen. De regel dat echte mannen niet huilen geldt dus blijkbaar niet voor deze sympathieke meester die ons vanaf de cover van zijn boek vriendelijk in de ogen kijkt.

Een zin die me trof op een van de laatste pagina's in het boek: 'De samenleving is mislukt omdat we allemaal willen dat de ander zich aanpast aan ons' [pagina 144]

4,5 sterren voor dit pareltje vol mensenliefde.