Sfeer

Bijzondere verhalen met een prominente plaats voor sfeer. Letterlijk in de omschrijvingen. Maar soms ook in het gevoel, dat een verhaal oproept. Al direct op de eerste pagina omschrijft de schrijver treffend de slapende mensen in de derdeklas coupé waarin Kornél Esti, zijn alter ego, reist. ”Tegen de avond lagen er overal benen en hoofden verspreid over de vloer, als op een slagveld." ... ”De slapenden lagen soms te woelen, ze zochten hun zoekgeraakte ledenmaten bij elkaar onder een van de houten banken of ergens anders - zoals ze dat eens op de dag van het laatste oordeel zullen doen - ze richtten zich wat op en wreven zich in de ogen om daarna weer weg te zakken in die uitputting die ze van overzee hadden meegenomen." Het verhaal over een hoed die sterft, een heerlijke zienswijze. De apotheker en hij, is juist weer heel aandoenlijk. Kortom diverse verhalen. Een verassende kennismaking met Dezsó Kosztolányi. Inmiddels nieuwsgierig naar meer van deze schrijver.

De vijftiental andere verhalen vind ik persoonlijk qua sfeer en stijl niet zo sprekend als de verhalen van Kosztolányi hebben wat mij betreft geen toegevoegde waarde.