Opmerkelijke psychologische thriller

In Ereschuld leer je maatschappelijk werkster Joanne kennen op het moment dat ze neergeslagen wordt in een winkelcentrum. Weken (en bladzijden) later zwelgt ze nog in zelfmedelijden, drank en joints en dat wordt ergerlijk. Vrienden en collega’s vinden dat ook en proberen haar terug met beide voeten op de grond te zetten. Maar Joanne suddert in haar eigen grote gelijk en legt alle goede raadgevingen stoïcijns naast zich neer. Bovendien ligt ze in de clinch met haar baas. Hij verwijt haar een te grote betrokkenheid bij sommige cliënten. Als ze plots beseft dat haar belager in het winkelcentrum de zoon is van de buren waar één van haar cliënten het lastig mee heeft, is het hek helemaal van de dam. Joanne begint haar boekje te buiten te gaan. De moeilijkheden die daaruit voortvloeien worden levensbedreigend. Blijft Joanne volhouden dat het allemaal niet haar schuld is en dat zij nu eenmaal de waarheid in pacht heeft?

‘Leg je hand op je hoofd en kijk wie eronder staat‘. Ik heb geen idee of dit een officieel dan wel een officieus spreekwoord is, maar ik moest er regelmatig aan denken terwijl ik Ereschuld las. Het gaat om zelfkennis, zelfbeschouwing. Die eigenschappen zijn Joanne totaal vreemd. Ze is zo zelfingenomen en betweterig dat het erg moeilijk is haar sympathiek te vinden. Opmerkelijk, vond ik. Kom je dat nu vaak tegen, een boek waarin je aversie tegen de heldin groeit met de pagina‘s die je leest? Hieraan ontsnappen is onmogelijk want Littleford dwingt je met haar vertelperspectief in Joannes huid. Ze laat het oordelen ook helemaal aan jou over. Dat levert eigenaardige gevoelens op. Ik herinner me niet dat afkeurend gesnuif en opgetrokken wenkbrauwen al eerder mijn reacties waren op een behoorlijk boek. In het begin was dat best wel wennen. Het was me onduidelijk of mijn negatieve reacties aan mezelf lagen dan wel dat Littleford hier bewust op uit is. Maar schijnbaar is Littleford een meesteres in het creëren van dergelijke dualiteit. Dat besluit ik uit de recensies van haar vorige boek, Bedreigd. En hoewel ik moet bekennen dat ik mezelf aanvankelijk moest oppeppen om door te lezen, is mijn eindoordeel erg positief.

Littleford schreef een originele psychologische thriller waarin ze de lezer meermaals op het verkeerde been zet. Ze verwacht alerte lezers, je mag niet klakkeloos aannemen wat er staat. Daardoor onderscheidt dit boek zich van vele andere. De lezers die zich door het eerste deel weten te wurmen, zullen vier sterren verantwoord vinden. Omdat ik vrees dat velen zo ver niet zullen geraken, is mijn eindbeoordeling drie sterren.