Een onweerstaanbaar boek

Ik las Nachtzuster in één ruk uit. De combinatie tussen de spanning van het detectiveverhaal en het wedervaren van Lindells personages maakt het moeilijk het boek weg te leggen. Zelfs nu ben ik nog nieuwsgierig naar het verdere verloop van inspecteur Cato’s leven. Soms gaan reeksen vervelen. Lindell heeft dat punt nog lang niet bereikt: in een juiste dosering brengt ze nieuwe elementen aan in het leven van haar hoofdrolspelers. Ze lukt er bijzonder goed in er échte persoonlijkheden met natuurlijke en vaak herkenbare reacties van te maken. Dat komt de inleving in het verhaal alleen maar ten goede.

In Nachtzuster is Cato hertrouwd met Bente, de relatie met zijn zonen is rustiger geworden. Door zijn verantwoordelijke job maakt hij te weinig tijd voor zijn gezin en zijn moeder. Daardoor voelt hij zich schuldig, maar tegelijkertijd kan hij de moordzaak op een oude vrouw niet laten rusten. Vooral niet omdat de verdwijning van de kleindochter van het slachtoffer, twee weken voor de moord, waarschijnlijk ergens iets met de moord te maken heeft. Tijd wordt een cruciale factor.

Ik dacht het al na Dromenvanger en De rouwmantel, maar nu weet ik het zeker: Lindell heeft een fan bij. Vijf sterren voor alle momenten van herkenning en voor de klamme handen op het einde. Ik kijk reikhalzend uit naar de volgende Lindell.