Even fantasy-pauze nodig?

Het tweede boek binnen een maand waar ik moeilijk doorheen kwam. Zit ik toch nog een beetje in een leesdip, of moet ik een tijdje fantasy-pauze nemen?

Het kan alletwee zijn, want zo slecht is Levensbloed echt niet. Mijn ergernis om teveel herhaling (zoals in deel 1) was hier niet aan de orde: er gebeurde vrij veel en het was best spannend.
Toch sleepte het verhaal een beetje.

In dit deel gaat Ten in Troika wonen. Ze moet opgeleid worden tot Schakel, de hoogste rang van Generaal in Troika. (Aan het begin van het boek staat een Verklaring van Termen uit het Boek van de Wetten.)
Ze woont met de andere leerlingen in een kathedraal. Omdat zij Schakel moet worden, zouden de leerlingen respect voor haar moeten hebben, maar omdat het haar schuld is dat Archer zijn 'tweede dood' in is gegaan, kijken ze haar met de nek aan. Daardoor ontstaat er ook vanaf Teley's kant nogal wat wantrouwen.

Ten blijf ook in Troika haar eigenwijze zelf en gaat haar eigen gang, ookal is dat soms (regelmatig) tegen de regels. Soms pakt dat goed uit, soms helemaal niet.

Killian en Tenley blijven contact houden. Uit de verschillende mailwisselingen tussen Killian en leiders van Myriad zou opgemaakt kunnen worden dat Killian een dubbele agenda heeft. Daardoor is er niet alleen bij Tenley wantrouwen tegen haar medestudenten, maar bouw je ook als lezer flink wat wantrouwen op.

"Killians woorden klinken nog na in mijn hoofd. Als ik voor jou vecht, dan zal mijn koninkrijk de strijd verliezen Als ik tegen je vecht, verlies ik jou. Geen middenweg."
(blz. 33)

Net als in het eerste boek blijft Ten bezig met cijfertjes en wordt er volgens haar niets aan het toeval overgelaten. Soms is haar redenering wel interessant, maar af en toe werd ik ook wel een beetje zat van al dat tellen.

"Mijn heden is de optelsom van beslissingen die in in mijn verleden heb gemaakt - mijn beslissingen, maar ook wel beslissingen die mensen om mij heen hebben gemaakt. Die tellen allemaal... tellen... acht, negen Tien!"
(blz. 24)

Net als Eerste Leven is Levensbloed een goed verhaal. Wellicht een beetje te breed uitgemeten. Ondanks dat ben ik benieuwd naar het derde deel dat in 2018 uit zal komen.

De covers zijn erg mooi en sluiten goed op elkaar aan. Het is het soort cover waar je een poosje naar moet blijven kijken, ook na het lezen nog even, om zoveel mogelijk te ontdekken en de volledige betekenis ervan te zien.