Tragikomische dystopie bomvol literatuurverwijzingen

Wat hebben Pinokkio, WALL-E, Frankenstein, zijn monster, de Zwitserse familie Robinson, The Wizard of Oz, Fred Astaire en Dirty Harry met elkaar gemeen? Ze duiken allemaal – meer of minder openlijk – op in 'Het boomhuis in het bos', de nieuwe roman van de Amerikaanse auteur TJ Klune. De ene na de andere verwijzing naar klassieke romans en films vliegt je in 448 pagina’s om de oren. Of de Young Adults voor wie de tragikomische dystopie volgens de NUR-code is bedoeld ze allemaal herkennen, is maar zeer de vraag.

Erg is dat overigens niet, want ook zonder deze o-ja-momenten staat het verhaal als een boomhuis. Dat bevindt zich in een toekomst waarin robots de normaalste zaak van de wereld zijn. Sterker nog, in het samengestelde gezin waarin Victor Lawson liefdevol opgroeit, is hij de enige mens van vlees en bloed. Vader Gio is een hartelijke androïde, Rambo een neurotische robotstofzuiger en zuster Ratched een sarcastische verpleegmachine die Rambo steevast de stuipen op het metalen lijf jaagt met haar repeterende vraag of ze hem alsjeblíeft mag termineren. Helaas voor haar steekt Victor daar telkens een stokje voor.

Hun voortkabbelende leventje verandert ingrijpend wanneer Victor op een dag een kapotte androïde van de schroothoop redt en hem opnieuw tot leven wekt. Deze Hap blijkt een oude bekende van Gio en al gauw haalt hun gedeelde, duistere verleden ze in: Gio wordt door de Overheid gevangengenomen en afgevoerd naar de Stad van de Elektrische Dromen. Onmiddellijk verlaten de achtergebleven gezinsleden hun vertrouwde bos en zetten dapper de achtervolging in. Met gevaar voor lijf en leden, behuizing en sensoren.

Zullen ze Gio ooit terugzien?