Bedrieglijke kalmte

Dichteres Pauline Pisa (1968) is een echt podiumbeest. Ze reikte in 2006 tot de finale van de NK Poetry Slam en staat sindsdien regelmatig op de planken. Haar heldere gedichten lenen zich goed voor voordracht, temeer omdat Pisa ze fijn theatraal kan brengen. Op papier, ontdaan van alle bombarie, wil het werk van de zogenaamde Performing Poets nog weleens wat magertjes uitvallen.

De bundel Halfrust – de achterflap meldt dat dit Pisa’s poëziedebuut is, het in 2008 verschenen Het gestolen wijf ziet zij als een soortement uitgave in eigen beheer – bewijst dat in sommige gevallen de gedrukte versie overeind blijft. Eigenlijk, zoals het hoort, krijgen de gedichten door lezing c.q. de lezer een nieuwe dimensie. Ze zijn zogezegd hun eigen meesters, eisen onvoorwaardelijk bestaansrecht op. Voor hun levenslust hebben ze de stem van de dichteres niet nodig. Dat wil zeggen: de hardop uitgesproken stem.

Vooral de gedichtenreeks die gesitueerd is in en rondom de psychiatrie – Pisa werkt in de geestelijke gezondheidszorg – is sterk. Licht verschoven beelden vol mededogen. Je wordt ogenschijnlijk zonder dwang met de neus op de feiten gedrukt. Hier is de titel pas echt van toepassing. Het zijn dossiers van mensen die in halfrust verkeren. Die op het eerste gezicht volkomen kalm zijn, maar onderhuids broeit van alles. Dat geldt zowel voor de patiënten als voor het begeleidend personeel. Pisa balanceert daar op aangename wijze ‘op de rand’.

Punt van belang

In het afgelopen werkoverleg

hebben we afgesproken

dat we bij de bijna doden

geen wisselligging meer toepassen

als deze liggen te slapen

[ … ]

Laat ze liever liggen

dep hun mond

met een vochtig lapje

controleer

de plakmatten op droogte

doe alsof

het lichaam

van een naaste is


Werk prettig en hou het rustig

Ps: in de koelkast staat nog lekkers van Trees

Toevallig een vers met een ontnuchterende frappe aan het einde. Maar Pisa heeft geen gezochte kunstgrepen nodig. Haar taal, haar beeldvorming lijkt eenvoudig, maar is juist daardoor effectief en krachtig. De verzen zijn helder gesteld, maar laten op natuurlijke wijze, soepeltjes zou je kunnen zeggen, genoeg zien van de onderliggende wereld, van de achterliggende gedachten. Een wereld waarin de kalmte weliswaar bedrieglijk is, maar waar je je niet ernstig voor hoeft te hoeden, hoewel de honden zomaar kunnen aanslaan.