Haar naam was Sarah

Haar naam was Sarah is een boek geschreven door Tatiana de Rosnay. Het gaat over een Amerikaanse vrouw die in Frankrijk getrouwd is met een Franse man. Binnenkort gaan ze verhuizen naar het oude appartement dat al lang in de familie is. Langzaam komt Julia erachter wat er in de oorlog met de familie en het appartement is gebeurd. En wie er eerst in het appartement woonde.

Het verhaal heeft tot ongeveer halverwege het boek twee verhaallijnen. De ene gaat over Sarah Starzinski en de andere over Julia Jarmond. Julia leeft 60 jaar later dan Sarah. Sarahs verhaal begint ermee dat ze op een avond werd opgehaald tijdens de razzia, ze dacht dat ze snel weer terug zou zijn, dus ze sloot haar broertje op in de kast. Julia’s deel gaat erover dat ze voor haar werk een artikel moet schrijven over deze specifieke razzia. Terwijl ze onderzoek aan het doen is, komt ze erachter wat haar schoonfamilie en het appartement waar ze binnenkort gaat wonen, ermee te maken heeft. Ondertussen valt Julia’s huwelijk ook uit elkaar. Ik vind het goed van Tatiana de Rosnay om Julia ook nog een eigen verhaallijn te geven. Dat zorgt ervoor dat het verhaal wat realistischer wordt. Ook vond ik het goed dat Sarah haar broertje opsloot. Het laat zien hoe onschuldig en onwetend de Joodse kinderen waren over wat ze zou gaan overkomen. Halverwege het boek stopt Sarahs verhaallijn en gaat Julia op zoek naar Sarah’s familieleden en nakomelingen. Je merkt dat ze steeds meer in het verhaal wordt gezogen tot het punt waar ze nergens anders meer aan denkt. Tatiana heeft dit heel goed laten zien en ook hoeveel zoiets met je doet. Het enige dat ik iets minder vond aan het verhaal is dat Julia’s man nog een hele aparte verhaallijn kreeg die weinig met het onderwerp te maken had, dit vond ik een beetje overbodig.

Hoe ze het verhaal heeft geschreven vond ik ook heel goed. Het was heel meeslepend en je kon de emoties van de karakters zelf ook voelen. Je merkte dat in de loop van het verhaal Sarah steeds sterker werd. In het begin was ze heel lief, onschuldig en ze had geen idee wat er aan de hand was. Na de razzia heeft ze veel verschrikkelijke dingen gezien en raakte ze haar ouders kwijt. Daarna kon ze niks meer verliezen, ze was nergens meer bang voor. De schrijfster heeft dit laten zien doordat Sarah veel plotselinge keuzes maakte. Ook heeft ze goed Julia’s emoties laten zien. Ze was de hele dag alleen maar bezig met Sarah en daardoor was ze heel afwezig in de echte wereld. Dit liet Tatiana zien doordat Julia niet oplette in gesprekken en het kon haar zelfs weinig schelen dat haar huwelijk uit elkaar viel. Je komt samen met Julia in een soort emotionele achtbaan terwijl je stukje bij beetje Sarah’s verhaal te weten komt. Dat maakt het ook heel geloofwaardig.
Ze heeft bij elk personage het karakter heel specifiek uitgelegd en ze heeft niet zo gefocust op het uiterlijk. Ze deed dit uit het perspectief van een ander personage en niet uit het niets. Op deze manier weet je precies wat voor een persoon iemand is, maar het uiterlijk kun je zelf bedenken.
Je kunt dus wel zeggen dat ik dit boek heel goed geschreven vind.

Ik vond de kaft daarentegen niet zo heel speciaal. Het is een beetje eentonig. De flaptekst op achterkant vertelt wel het hoofdthema, maar Julia’s verhaallijn is er niet in terug te vinden, hoewel het wel belangrijk is. Als het boek in een boekenwinkel of bibliotheek zou liggen, zou ik het waarschijnlijk niet zien liggen. En dat is jammer want het boek zelf is echt heel goed.

Kortom, ik vind dit een heel goed boek en ik zou het zeker aanraden aan mensen die van mysterieboeken houden of van boeken over de oorlog. Het heeft een goed lopende, goed geschreven verhaallijn. Het enige dat wat minder is, is de kaft. Veel leesplezier voor iedereen die dit boek wil lezen!