Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een novelle met heel veel inhoud

Hannie 05 januari 2020
Stefan Tetelepta heeft eerder Kismet, een roman, geschreven en Nioma, een kort verhaal. Tegenkleuren was in eerste instantie bedoeld als kerstverhaal, maar groeide tijdens het schrijven uit tot een novelle, die deels op waarheid berust en deels fictie is. In het dankwoord geeft de schrijver aan wat echt gebeurd is en wat hij er zelf aan toegevoegd heeft.

In Tegenkleuren maken we kennis met Juliette en Marie. Beiden zijn wees en sinds dat ze vier jaar oud waren, zaten ze in een weeshuis. Het verhaal begint in 1970, als beide meisjes 18 jaar zijn geworden, wat hen tot volwassen vrouwen maakt. Ze gaan zelfstandig wonen en krijgen ieder een huisje, naast elkaar, op het Leidse hofje Mercator. Daar zijn wel regels aan verbonden: ze moeten een baan zoeken van tenminste 20 uur en daarnaast zijn ze verplicht ook nog 12 uur vrijwilligerswerk te doen. Juliette is de meer serieuze van de twee en Marie is wat gemakkelijker.

Als Marie in de problemen komt, wordt het moeilijk voor Juliette om haar vriendin te blijven steunen. Ze zoekt steun bij dominee Riley, bij wie ze vrijwilligerswerk doet. Omdat het net Kerst is, vertelt hij tijdens de preek een verhaal dat een stukje geschiedenis van Leiden verhaalt. Dan switcht het boek naar de 19e eeuw in een flashback. Het verhaal gaat dan over Femke, die nog kind is en de volwassene Beatrice Winslow, die zich sterk maakt voor de oprichting van een weeshuis en de aanleg van het Leids Mercatorhofje. Het is een originele vondst om op die manier de preek van dominee Riley weer te geven. Later volgt er nog een keer een flashback en op het eind van het boek komen de verschillende verhaallijnen prachtig bij elkaar.

Ondanks dat dit boek een novelle is, wordt er heel veel in verteld. Het stukje historie maakt het een bijzonder feelgoodverhaal met diepgang erin. De schrijfstijl is erg prettig, vlot en beeldend. Je waant je zo in Leiden en ziet de omgeving daar voor je. Bijzonder zijn de nuances die aangebracht zijn in het zwart-wit-denken. Een beslissing is goed als die met het hart genomen is, ook al druist die in tegen de gevestigde orde. Er wordt niet ge- of veroordeeld, ieder besluit genomen vanuit het hart is goed. En ook helpen is goed, al is dat maar één persoon.

Deze novelle die speelt rond de kersttijd, is een hartverwarmend verhaal. In het begin doet het boek wat zoetsappig aan, maar geleidelijk aan wil je alleen nog maar doorlezen om te weten hoe dit gaat eindigen. Zelfs de vrouwenemancipatie wordt even aangestipt in de persoon van de huisarts Frans Wong, die ook werkelijk geleefd heeft. Hij overleed in 2003.

Ook de titel is heel mooi gekozen. Die wordt tijdens het lezen duidelijk, het zou jammer zijn daarover nu wat te zeggen. Stefan Tetelepta heeft weer van zich laten horen met Tegenkleuren en wel op een zeer verdienstelijke manier: een feelgoodverhaal met een diepere laag. Ik waardeer het boek met 4,5 ster.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Hannie