Aangrijpend boek

“De wind blaast de lange slierten van mijn haar in mijn gezicht en streelt mijn wangen. Ik wis mijn tranen niet weg. Ik verbeeld me dat ik het meertje er mee verwarm. Golfjes kabbelen tegen de kant. Maar de Hirschauer See antwoordt niet en weerspiegelt alleen maar het grijs van de wolken. Leegte is het enige wat ik nog voel. Wil jij me niet troosten? Toen twee jaar geleden wachtte ik op Ulerika. Op haar telefoontje, haar stem en haar lach. Maar opeens liet jij het lijk van mijn dochter Ulerika los. Jij, het meertje waar ‘s zomers meisjes zwemmen. Kikvorsmannen van de politie legden Ulerika’s dode lichaam op het bleke, winterse oevergras met zijn vele kale plekken. Daarop legden ze mijn oudste dochter. Ze zetten de plek af met felgekleurde plastic linten. Mannen en vrouwen hielden zich bezig met het stoffelijk overschot. Ze deden hun werk en overlegden wie het mij moest gaan vertellen. Meertje weet jij waarom ze moest sterven? Ze was pas zestien”, dit is een stuk uit het boek: Mijn leed draagt jouw naam van Hanife Gashi.

Op zestienjarige leeftijd wordt Hanife door haar ouders uitgehuwelijkt aan Adem, een zeer conservatieve man. Haar echtgenoot leert ze een dag voor de bruiloft kennen. Adem mishandelt Hanife regelmatig. Vlak na de geboorte van hun dochter Ulerika moet het gezin vluchten uit Kosovo. In Duitsland probeert Hanife met haar gezin een nieuw leven op te bouwen, maar Adem heeft moeite met de westerse normen en waarden. In zijn ogen beschaamt vooral zijn oudste dochter Ulerika de familie met haar ‘westerse’ levensstijl. Ulerika heeft een relatie met een jongen die niet tot haar stam behoort. Iets wat Adem niet kan verdragen. In maart 2003 vermoord Adem zijn dochter.

Dit is een spannende maar ook een traanverwekkend boek. Er zijn weinig boeken die mij aan het huilen krijgen. Mijn leed draagt jouw naam is een uitzondering. Met tranen in mijn ogen las ik dit aangrijpend boek. Ik heb bewondering voor Hanife dat ze haar verhaal op papier durft te zetten. Ik vind het vreselijk dat Urelika vermoord is door haar vader. Dit is het ergste wat een moeder kan overkomen. In 253 pagina’s neemt Hanife je mee naar haar verschrikkelijke situatie. Hanife strijdt tegen huiselijk geweld en eerwraak. Ze roept andere vrouwen op om hun situatie niet langer te accepteren. Tweede Kamerlid Lousewies van der Laan van D66 schreef een nawoord over eerwraak in Nederland.