uitputtend

Het boek Wormmaan is een weefsel van twee verhaallijnen die door elkaar lopen; Elke die worsteld met aar identiteit en de hokjes van de hedendaagse samenleving, met de ‘vrouw die ze nooit zal worden’ in haar achterhoofd lees je de biologie gerelateerde stappen in het denken van Elke. Parallel lees je over het verhaal van onze voorouders en Ra, dat zich ongeveer negenduizend jaar terug afspeelt. Het boek is zeker 'vernieuwend' en ‘uniek’, maar dat is niet vanzelfsprekend op een goede manier. Ja, het is leuk en interessant om te lezen over sommige problemen van Elke, zoals: als ze met het verkeerde gender wordt aangesproken in de bakker en haar gevoelens over er niet bij horen te kunnen lezen en begrijpen en misschien ook herkennen. Ook is het interessant om te leren over de relatie van de mens met de natuur en Marike’s bijzondere blik hierop. Maar het boek is over het algemeen vermoeiend en te complex, de verhalen gaan te snel en zijn uitputtend. Het is makkelijk om je aandacht te verliezen tijdens het lezen en je moet constant gefocust blijven. Soms lijkt het zelfs alsof je een informatieboek leest in plaats van een verhaal. Het boek kan iets zijn voor gevorderde lezers die al enige kennis bevatten over biologie, maar niet voor tieners op een middelbare school. Uit je comfort stappen kan soms goed zijn, want nu weet ik ook weer wat ik niet leuk vind en dat is ook fijn.