Knap meeslepend boekje

Garth Stein schreef in 1998 zijn eerste boek en ondertussen staan er enkele op de plank, De kunst van het rijden in de regen is zijn eerste tot nog toe vertaalde werk. Daarnaast is hij cineast, dit boek werd ondertussen ook verfilmd. Hij racete ook maar stopte daarmee na een serieuze crash in de regen, hij weet dus waar hij het over heeft.
Dit boek is filosofisch te noemen, een filosofische hond, je moet het maar verzinnen maar dit was hier echt een goede vondst; ook de combinatie tussen het verhaal en de racebaan, de link was er absoluut.
Het is een pakkend verhaal, het werd zo verteld dat je niet anders kon dan meeleven met Denny, je zou zo in het verhaal gestapt zijn om orde op zaken te stellen. Ongehoord wat zijn schoonouders hem, zijn dochter en zelfs zijn hond willen aandoen. Veel kunnen we er niet over vertellen zonder dingen van het verhaal prijs te geven, en dat gaan we uiteraard niet doen. Dat is aan de lezer om te ontdekken. Toch nog even meegeven dat ik helemaal verrast werd door het einde en er blij van werd.
In het begin moest ik even in het verhaal komen, de racewereld is ook niet mijn dada en dat vergde af en toe enige concentratie. Maar eenmaal mee werd ik er helemaal ingezogen, zo knap geconstrueerd en verteld en met zoveel empathie. Humor zat er ook in en dat wordt altijd gesmaakt.
Een dun boekje, dat wel, maar dit paste helemaal, het boekje is af. Het lag ook buiten mijn comfortzone maar ben nu maar wat blij dat ik me er toch aan gewaagd heb. Enzo is mijn held!