Waardevolle documentaire roman

Het kind met de Japanse ogen wordt geduid als een documentaire roman. Het boek kent een goede opbouw als het gaat om de afwisseling tussen belevingen en onderzoeksmateriaal. Daarmee is het geen boek dat ik snel kon lezen. Het taalgebruik is goed met een verklarende woordenlijst voor Indonesische woorden. Dit boek is een mustread voor iedereen die interesse heeft in de geschiedenis van Nederlands-Indië en voor iedereen die meer wil begrijpen, omdat deze geschiedenis ook generaties later nog een rol speelt. Ik ben stil geworden van dit bijzondere boek. Dank je, Reggie, dat ik nu deze geschiedenis ken!

Na het overlijden van zijn ouders vindt de hoofdpersoon een doos vol negatieven. Als hij deze beelden ontwikkelt, herleven zijn herinneringen en gaat hij op zoek naar antwoorden over het leven van zijn ouders en het kind met de Japanse ogen. In dit boek volgen we het leven van de ouders van de hoofdpersoon ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in Azië onderdrukt door Japanners, tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in Indonesië en bij hun onbegrepen verblijf in Nederland. Die delen lezen als een roman. Een levensverhaal verschijnt vol met schrijnende gebeurtenissen, geweld, angst, met daar doorheen natuurbeschrijvingen en geurige gerechten. De schrijver Reggie Baay heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar de verhalen, documenten en feiten uit deze periode en bezoekt in het boek de plaatsen waar zijn ouders hun belevenissen ondergingen. Hiermee is dit boek ook een document geworden en een aanklacht. Een aanklacht tegen diegenen die deze geschiedenis hebben verloochend en daarmee de zwijgende nachtmerries in stand hebben gehouden. Met een verrassende extra verhaallijn als het gaat om het kind met de Japanse ogen.

Citaat: “Als een koude novemberwind woei de kilte ze tegemoet toen ze eenmaal voet aan wal hadden gezet…….. Vervolgens handelden ze ernaar, want als je, zoals zij, door kleur en afkomst vanaf je geboorte eenmaal bent verbannen naar de duistere oorden van de minderen, dan is dat iets dat je niet zomaar van je afschudt.”