Onvermogen om verandering te realiseren

Ik las voor de Hebban leesclub de debuutroman ‘Ontevreden’ (El Descontento) van Beatriz Serrano (Madrid, 1989), een Spaanse journaliste en presentatrice. ‘Ontevreden’ is vertaald door Lies Doms (uitgeverij De Bezige Bij).

Het boek bestaat uit 3 delen die vlot weglezen. We maken kennis met Marisa; een jonge vrouw die kunstgeschiedenis heeft gestudeerd. Ze is echter blijven ‘hangen’ bij een reclamebureau na haar stage. Inmiddels is ze daar wel opgeklommen tot ‘head of creative strategy’, maar ze haat haar baan, haar collega’s en eigenlijk haar hele leven. Om haar levensstijl te kunnen betalen, speelt ze de rol van succesvolle collega en maakt ze slinks gebruik van ideeën van collega’s en stagiaires. Ze probeert zich staande te houden met drank, drugs en door het bekijken van YouTube filmpjes in de continue angst dat iemand vandaag of morgen door haar façade heen prikt. De contacten tussen Marisa en andere mensen, zowel op kantoor als privé, blijven oppervlakkig. Daar waar de contacten iets dieper gaan, blijkt dat ook andere mensen hun problemen hebben die ze zorgvuldig voor de buitenwereld verborgen houden. Het lukt Marisa niet om dit te zien en zich daardoor meer open te stellen naar andere mensen in de hoop op verbinding en zingeving.

Ik vond het bij vlagen een humoristisch boek, maar wat bij mij vooral is blijven hangen zijn de moedeloosheid en het onvermogen om iets aan de situatie te veranderen. Naar mijn idee voerden die toch de boventoon in het boek. Ik had gehoopt op een positiever einde; dat Marisa zichzelf op een of andere manier aan haar lege leven zou weten te ontworstelen, een doel in haar leven zou vinden en zou ervaren dat, net zoals zij zichzelf niet echt laat zien aan anderen, andere mensen dat ook niet doen.