Standbeeld

Het verhaal begint met dochter Bregje die afscheid neemt. Ze gaat op wereldreis. Moeder Eva zwaait haar uit. Al snel wordt duidelijk dat moeder Eva en dochter Bregje geen warme band hebben.
De schrijfster (dochter) beschrijft de roomse achtergrond van oma, de moeilijke situatie in het ouderlijke huis van Eva, de enorme drive en intelligentie die ertoe leiden dat Eva de eerste vrouwelijke hoogleraar wordt. Maar, na verloop van tijd kunnen de signalen niet meer genegeerd worden: de ziekte van Alzheimer doet zijn verwoestende werk bij de nog maar nauwelijks vijftiger Eva.
Uiteindelijk vinden moeder en dochter elkaar, juist daar waar woorden niet meer mogelijk zijn. Ontroerend om te lezen hoe dochter Bregje het verloop van de ziekte beschrijft. Elke keer weer een stukje minder, maar de kracht van Eva lijkt haar niet verlaten, zoals ook dochter Bregje haar nimmer meer zal loslaten.
Het boek is niet altijd coherent en menig draadje hangt nog los. En toch, het verhaal van Eva en Bregje moet verteld worden. Het boek leest als een standbeeld dat langzaam onthuld wordt voor een sterke vrouw met weeffouten die uiteindelijk respect verdient.

Om deze reden vier sterren.