Water over de lippen

Woeste kust is de vierde vertaalde roman van de Australische schrijver Charlotte McConaghy (1988) uitgeverij Atlas Contact. De uitstekende vertaling was in handen van Roos van de Wardt. Om een indicatie te geven van de hoge kwaliteit van deze roman: de Amerikaanse uitgave van Wild Dark Shore stond weken in de bestsellerlijst van de New York Times.

Een vrouw, Rowan spoelt aan op een fictief eiland tussen Tasmanië en Antarctica. Wat dat fictieve betreft: McConaghy geeft in haar slotwoord aan dat het eiland en de omstandigheden aldaar gebaseerd zijn op het werkelijk bestaande eiland Macquarie. Ook het daarop gevestigde onderzoeksstation en de dierenpopulatie vormen een inspiratiebron voor de schrijver, die het station en het eiland daadwerkelijk ook bezocht heeft.

Op het eiland woont de familie Salt. Dominic, de rouwende vader met drie bijzondere kinderen. De worstelende Raff, de enigmatische Fen en de begaafde nakomer Orly. De moeder van het gezin is op het vasteland gestorven.
Dominic probeert met behulp van zijn gezin de maanden die nog resten voor deportatie vanwege het stijgende water letterlijk en figuurlijk het hoofd boven water te houden. Op het eiland is een uiterst belangrijke zadenbank (net als in Spitsbergen) met miljoenen zaden die beschermd en beheerd moet worden. Dit vanwege de klimaatveranderingen die drastische gevolgen kunnen hebben voor de hele wereld.

Rowan ontdekt tijdens haar verblijf dat er iets ernstig op het eiland is gebeurd, dat te maken heeft met de overgebleven familie, én haar eigen geschiedenis.
Naast deze steeds spannender wordende afwikkeling, beschrijft McConaghy ook in deze roman op fantastische wijze de woeste natuur. Zoals in eerdere romans Vlucht (2020) over een vrouw op de vlucht en Ooit waren er wolven. In elk boek combineert ze de natuurbeschrijvingen met een spannend plot. In dit boek is het niet anders, al is de nood nu wel erg hoog. Het eiland dreigt verzwolgen te worden. Wat valt er nog te redden? En misschien ook wel wie? Nu de stormen en de hoge golven het water opzwepen tot over de woeste kust heen.

Orly, de jongste van het stel vertelt tussen de hoofdstukken door over een aantal zaden in de zadenbank. Over de reizen die ze maken op zoek naar vruchtbare aarde. De betekenis die ze hebben, de schoonheid en veerkracht. En ook de dierenpopulatie op het eiland tussen Tasmanië en Antarctica, de pinguïns, bultruggen, albatrossen… het boek is zo rijk maar schetst tevens een angstaanjagend en vreselijk perspectief als de mens zo doorgaat. Kortom, hoewel dit boek fictie is, voelt de lezer de immense druk waaronder niet alleen de hoofdrolspelers van dit boek staan, maar de hele schepping. Kunnen we dit alles nog redden? Welke keuzes moeten hiervoor gemaakt worden?

Ik vond het een adembenemend mooi boek. De familie Salt, de kinderen, ze zijn onvergetelijk geworden voor mij. Het boek heeft zoveel lagen en zit zo perfect in elkaar. Dit boek kan ik niet anders waarderen dan met vijf sterren! Tevens komt Woeste kust van Charlotte McConaghy in mijn favorietenlijst van best gewaardeerde boeken. Ik mocht het boek lezen samen met andere lezers van een Hebban leesclub. Waarvoor dank!