Schitterende schrijfstijl kan boek niet redden

Wat heeft Kees van Beijnum een schitterende schrijfstijl. En rake observaties. Een beschrijving van een kapsalon op de Amsterdamse wallen wordt bijna poëzie. Alleen daarom is dit boek de moeite van het lezen waard.

Maar na 250 pag. begon mijn aandacht behoorlijk af te zakken. Steeds weer het zelfde molentje, het verhaal schiet niet op, méér van hetzelfde zonder dat het nog iets toevoegt. Wat ook niet helpt is dat meerdere personages in de ik-vorm schrijven en het vaak niet duidelijk is wie er aan het woord is.

Pas op de laatste bladzijden kom je te weten hoe het zat. De clou was wel verrassend, al kon dat het voor mij niet meer goedmaken. Ik vond het boek uiteindelijk toch niet geslaagd. Maar ik ben toch van plan nog een boek van deze schrijver te gaan lezen, al was het maar vanwege die mooie schrijfstijl.