De schaduwen roeren zich...

In 'De Kleuren van Schaduw' keren we terug naar de magische wereld van Kell, Rhy en Lila. Een paar maanden na het eerste avontuur, voelt Kell zich meer en meer een gevangene binnen de muren van het koninklijke paleis. Nu het leven van hun zoon verbonden is met dat van hem, houdt het koningspaar de magiër angstvallig in de buurt, bang dat het allemaal grandioos mis kan lopen. Lila heeft intussen een schip gevonden en beleeft haar wildste piratendromen. Maar met haar ontluikende magische krachten, is er één vraag die haar bezighoudt: Wat ben ik? Het koninkrijk Arnes maakt zich intussen op voor de Essen Tasch, een soort elementspelen voor magiërs. Rhy ziet het evenement als een uitgelezen kans voor Kell om even aan het paleis te kunnen ontsnappen en schrijft hem in. Maar intussen groeit er in Wit Londen een donkere macht, die hun wereld dreigt te vernietigen.

Het eerste boek kon je vrij gemakkelijk als standalone lezen; het liet het einde open voor een vervolg. In 'De Kleuren van Schaduw' wordt het decor gezet voor een groter verhaal. We krijgen te maken met een kwaad dat dat van Vitari (uit deel één) overtreft, en we lezen ook een stuk meer over de interne strijd van Kell, die het door zijn positie aan het hof (en de manier waarop hij daar wordt behandeld) steeds moeilijker krijgt.

'De Kleuren van Schaduw' is een vrij lijvig boek. Het eerste deel focust vooral op de persoonlijke ontwikkeling van de personages (waarin ze de strijd aangaan met hun angsten, frustraties, verdriet en trauma’s uit het verleden). Hierdoor lijkt het soms alsof er niet zo veel gebeurt. Ik heb me hier niet echt aan gestoord, aangezien ik dit psychologische aspect vaak het meest interessant vindt om te lezen (en omdat het ook onontbeerlijk is voor een goed verhaal). Halverwege komt het verhaal in een stroomversnelling en ligt de focus meer op het magische tornooi waar Kell aan deelneemt. Dit element vond ik zelf iets minder origineel – het kom in vrij veel fantasyboeken terug (ik denk bijvoorbeeld aan 'De Genezer van Zalindov', ook al is dat boek later uitgebracht ). Maar omdat het inspeelde op de groei van de personages, vond ik dat ook niet zo erg.

Wat me bij het werk van Schwab is opgevallen, is dat ze een speciale manier heeft om duisternis op de pagina tot leven te brengen – zij het in de harten van mensen, of als verpersoonlijking. Ik heb zo het gevoel dat er Kell, Rhy en Lila nog heel wat uitdagingen te wachten staan. Benieuwd naar deel 3!