De Brenger van Chaos staat op

'Koningin van de Onderwereld' is het debuut van de Britse schrijfster Bea Fitzgerald. Het verhaal is een feministische hervertelling van de bekende Hades en Persephone-mythe, waarin Persephone ontvoerd wordt door de god van de onderwereld en langzaam verliefd op hem wordt.

Het boek is uniek, in de zin dat het de rollen omdraait en Persephone aanzienlijk meer daadkracht geeft. Zo wordt ze niet ontvoerd, maar kiest ze er zelf voor om haar toevlucht tot de onderwereld te zoeken, uit angst voor het huwelijk dat haar ouders – Zeus en Demeter – haar willen opdringen. Hades is aanvankelijk niet erg blij met haar komst, maar ze ontwikkelen al gauw een speelse liefde voor elkaar, die misschien wel kan uitgroeien tot meer. Hoe langer ze in de onderwereld verblijft, hoe meer vrijheid Persephone in haar aparte situatie vindt. Ze moet keuzes maken, keuzes die niet gemakkelijk zijn.

Ik vond dit een vijf-sterrenboek, en een van de beste retelling die ik tot nu toe heb gelezen. De interactie tussen Hades en Persephone was *chef’s kiss* (waarvoor ook dank aan de vertaalster, die hun dialogen zo mooi naar het Nederlands heeft omgezet). De dialogen waren het ene moment hilarisch, het andere hartverscheurend.

Aan het oppervlak lijkt dit misschien een vrij luchtig boek, maar er zitten enkele diepgaande thema’s in verwerkt, die hun weerslag hebben op de maatschappij van vandaag. Het doet je beslist nadenken over het idee van genderrollen, en hoe diep de invloed daarvan verankerd zit in ons leven. Lezers zullen zich zowel in Persephone’s als in Hades’ gevoelswereld kunnen verzetten – beiden proberen zich immers los te werken van het beeld dat anderen hen opdringen.

Kortom, een ode aan de kracht om te kunnen zijn wie je wilt zijn.