waarom doen mensen wat ze doen

In een boek met een intrigerende , niet zo’n makkelijk in het gehoor liggende titel, probeert de hoofdpersoon Thomas gemoedsrust en houvast in zijn leven te vinden. Hij neemt hiervoor drastische maatregelen . Zijn gesprekspartners, die hem moeten helpen bij het vinden van antwoorden op zijn vragen, kunnen niet onder die hulp uit, vastgeketend als ze zijn aan een ijzeren stang in verschillende gebouwen op een oude verlaten legerbasis. Werken ze niet mee , dan wacht hun een stroomstoot met een taser.
Waarom doen mensen wat ze doen? In het leven van Thomas is er nog nooit iets van wat hij wilde, uitgekomen. Zijn moeder, ook een van de gevangenen, wijt dit aan het feit dat hij altijd al een beetje ánders’ is geweest, aan zijn ingebakken persoonlijkheid om anderen de schuld van zijn problemen te geven . “ik hoopte dat je blij was met je leven en ik hoopte dat je zelf zou proberen om er iets van te maken. Maar in plaats daarvan was je altijd verongelijkt over je leven en mijn rol daarin”.
Thomas zelf wijt zijn onzekerheid aan de slechte opvoedingsvoorbeeld van zijn moeder die als junk , verslaafd aan drank, met iedere kerel in bed dook. “toen ik op een dag thuis kwam was alles weg… ook alle fotoalbums waren verdwenen en toen je aan je vrienden en de familie vroeg om foto’s van mij op te sturen was het resultaat een album met precies 10 foto’s en op elke foto sta ik aan de zijkant of op de achtergrond”.
Hij probeert erachter te komen wat de succesformule is voor houvast door personen te ondervragen waartegen hij opkijkt als toonbeelden van deugd en moed (astronaut, politicus, ideale vrouw) , maar is teleurgesteld als er geen pasklare oplossing voor houvast blijkt te zijn. “jullie lijken zulke toonbeelden van deugd en moed, maar als het erop aan komtwillen jullie gewoon in leven blijven”.
In zijn zoektocht naar houvast “iets groots in het leven waar mannen zoals wij deel van uit kunnen maken “ raakt hij uiteindelijk teleurgesteld omdat er blijkbaar geen mensen met nastrevenswaardige idealen meer blijken te zijn.
Eggers signaleert in de huidige tijd het gevaar dat de mens, naast primaire behoeftes als liefde, voedsel en voortplanting een andere belangrijke behoefte nl het gevoel van gerechtigheid en er toe doen als mens (wat iemand zekerheid kan verschaffen) , ontglipt. Dit komt omdat veel mensen zich niet verantwoordelijk willen voelen voor eigen gedrag en de gevolgen daarvan. Zoals bv ouders die hun kinderen onverantwoordelijk opvoeden (vaderen waar zijn zij?) en overheidsdienaren ( leraren, politieagenten, ziekenhuis medewerkers) die zich verantwoordelijk zouden moeten voelen om de zwakken te beschermen maar dat niet doen en zich dan verschuilen zich achter onduidelijke regels en de lotsbestemming. Ook de hoofdpersoon Thomas gaat uiteindelijk ten onder aan zijn eigen ingebeelde lotsbestemming. Een somber besluit.
Opmerkelijk: het boek is geschreven in vraag en antwoord vorm. Dit betekent wel goed opletten wie er aan het woord is.