Wat een ontzettend leuk boek!

Wanneer Verity in een oude verroeste mailbox een ansichtkaart uit 1972 ontdekt gericht aan haar (nu) overleden oma, weet ze niet wat ze ziet: puffins (papegaaiduikers) en het eiland waar haar oma haar altijd verhaaltjes over vertelde, bestaat echt. Als ze de kans krijgt om het eiland te bezoeken, is dat natuurlijk precies wat ze doet. Dat is het plot van Christie Barlow’s boek: Een ansichtkaart van Puffin Island. Het is het eerste deel en zou het smaken naar meer?

De titel is goed gekozen: als in plaats van Puffin Island, het eiland van de Papegaaiduikers zou staan, is dan lang niet zo catchy. De cover ziet er ook vrolijk uit en je krijgt als lezer gewoon zin om ook naar het eiland te gaan.

Wat is dit een ontzettend leuk boek! Het leest heel erg prettig, het boek heeft een heerlijke vlotte en vloeiende schrijfstijl, zodat het erg lastig was om het boek (of beter gezegd: de e-reader) weg te leggen. Vanaf het begin word je het verhaal ingezogen. Verity is een heel leuk personage, ze komt natuurlijk over en zou zo een vriendin van je kunnen zijn. Net als Verity wil je het eiland ontdekken en omdat haar oma zoveel verhalen over Puffin Island heeft verteld, is het voor Verity als thuiskomen. De eilandbewoners zijn hartelijk, maar er zijn ook vetes, niet alles is in orde. Naarmate het verhaal vordert, komen geheimen aan het licht. En het is ontzettend leuk om over de puffins te lezen, grappig uitziende vogels. Christie Barlow moet hier research naar hebben gedaan.

Aangezien Puffin Island alleen te bereiken is over een smalle dam die af en toe verdwijnt door het opkomende tijd, moet je als lezer meteen denken aan Mont St. Michel in Frankrijk of Mount St. Michael in Engeland, want ook die eilanden worden verbonden door eenzelfde dam. Hierdoor kan je je heel goed inleven hoe het voor de bewoners (en toeristen) moet zijn. En ook de dam is stof voor felle discussies op het eiland.

In Een ansichtkaart van Puffin Island ontbreekt de romantiek en bijhorend drama ook niet, en door het mysterie van de vete blijf je geboeid. Als de ontknoping dan nadert, komt dat toch nog als een soort (verdrietige) verrassing.

Christie Barlow heeft met dit boek een erg leuk ontspannend verhaal geschreven, met een fijne schrijfstijl, een leuke hoofdpersoon, een boek waardoor je heen vliegt als je er eenmaal mee bent begonnen. Het decor is vakantie-waardig, maar Puffin Island zelf bestaat niet. In het nawoord wordt vermeld dat Christie Barlow een ander eiland als inspiratie heeft genomen en dat heeft ze zeer goed gedaan. Op naar deel 2!