Het verleden is geen jas die je zomaar kunt uittrekken.

Het verleden, daar gaat het over. Het gaat over een cold case. Een eenvoudige opdracht voor een politieagent groeit uit tot iets geweldig. Het is voor mij een zeer ,zeer goede politieroman zoals ze vroeger geschreven werden. Probleem en via veel opzoekwerk tot een oplossing komen met vallen en opstaan. Het beantwoorden van de klassieke vragen: Wie? waarom?
Het verhaal begint traag. Er is zelfs in het begin, het hospitaal gedeelte, een verhaallijn dat men zich kan afvragen, wat heeft dat met het verhaal te maken. Later blijkt dat dit veel met het verhaal heeft te maken.
De werking van de politie is ook mooi beschreven als ook tussen de verschillende corpsen.
Een mooie zin: De saaie man trekt iets aan, de idioot versiert zich, de elegante man kleed zich.
Mokum, een wijk in Amsterdam of nog beter in de Jordaan rond de Prinsengracht, de Wester toren en het huis van Anne Franck. Zij die er moesten komen moeten maar eens naar een broodje Mokum vragen. Het is eetbaar.

Besluit: Zeer, zeer zeker een aanrader.