Voor ik ga slapen

Onze herinneringen bepalen onze identiteit. Maar wat als je geheugen elke nacht opnieuw wordt gewist? Het boek ‘Voor ik ga slapen’ vertelt ons het verhaal van een vrouw die hier mee te maken krijgt. Het is een uitzonderlijke thriller, psychologisch zeer geloofwaardig en oprecht verontrustend.
Christine ontwaakt elke ochtend met 1001 vragen. Waar is ze, wie is die man naast haar, wat is er met haar gebeurd, hoe oud is ze en misschien wel één van de belangrijkste vragen : ‘Wie kan ze vertrouwen?’. De man die bij haar woont vertelt haar dat hij haar man, Ben, is. Hij legt elke ochtend uit wat er gebeurd is en geeft een antwoord op al haar vragen.
Het speelt zich af in de moderne tijd en bevat veel herkenbare elementen. Christine is de verteller in het boek, dat maakt het eens zo spannend want je kruipt volledig in haar huid. Je voelt, denkt en ziet hetzelfde als haar. Het boek is opgedeeld in drie delen, het eerste deel is eigenlijk al een flash forward naar het einde. Er wordt verteld dat ze in haar dagboek geschreven heeft ‘Ben is niet te vertrouwen’, dus we weten al dat hij niet het heilige boontje is dat hij laat blijken. Door deze zin weten we ook al een beetje wat we moeten verwachten. We gaan de man gedurende het hele boek wantrouwen. Het tweede deel is de geschiedenis van Christine Lucas, haar dagboek en hoe alles verlopen is tot de moment dat ze beseft dat ze alles wil opbiechten aan de man die bij haar woont. Alle afspraken met dokter Nash, haar dagboek en dat ze Claire heeft teruggezien. Het derde deel is dan weer in het heden en daar ontdekt ze dat Ben niet Ben is maar iemand die het slecht met haar voorheeft.


Bijna elke ochtend wordt ze gebeld door dokter Nash, hij werkt al een tijdje met haar samen aan haar geheugen. Hij probeert te achterhalen wat haar geheugenprobleem heeft veroorzaakt en of ze er iets aan kunnen doen. Tijdens hun afspraken laat hij haar foto’s zien, praten ze, doen ze aan medische onderzoeken en ze bezoeken soms ook plaatsen waar ze lange tijd heeft doorgebracht voor het ongeluk. Dokter Nash vertelt haar ook elke ochtend dat ze een dagboek heeft waar de man die bij haar woont niets van weet. Hier schrijft ze elke dag in en kan ze herinneringen van de vorige dag proberen ophalen. Haar geheugen wordt iets beter door al deze methodes. Ze ontdekt ook dat ze een kind heeft gehad en dat ze een succesvol boek geschreven heeft.
Op een gegeven moment in het boek herinnert ze zich iets over haar vriendin Claire van vroeger. Na een tijdje spreekt ze terug met haar af en zij vertelt dat Ben van haar gescheiden is en dat ze het niet wist dat hij nog bij haar woont. Ze vraagt haar om Ben te beschrijven en Claire beseft dat deze man allesbehalve de echte Ben is. Dan neemt die vreemde man haar mee naar Brighton. Daar heeft hij haar voor de eerste keer aangevallen en daardoor heeft ze erge letsels opgelopen. Het komt allemaal terug wanneer ze de plek ziet en ze geraakt in paniek. Dan vindt ze de laatste pagina’s van haar dagboek in de tas van Ben. Ze ontdekt dat het Ben niet is maar Mike, haar minnaar van toen ze met Ben samen was en bezig was aan haar tweede boek. Alles komt terug, dat haar zoon en echte man nog leven, dat ze Ben graag ziet en niet Mike en dat hij haar enorm misbruik heeft gemaakt van haar situatie. Door dat Mike het dagboek wil verbranden zodat Christine helemaal opnieuw kan beginnen ontstaat er een brand. Zij wordt er uit gered omdat Claire en dokter Nash uitgevonden hadden waar ze was en Mike overleeft het niet.
Het einde is prachtig omdat dan alle puzzelstukjes die doorheen het boek gevormd zijn dan samenvallen. Zoveel spanning en veel informatie ineens, maar je komt eindelijk te weten hoe alles in elkaar zit en alles klopt perfect. De zoon van Christine, Adam, leeft nog en hij ziet haar op het einde van het verhaal. Hetzelfde geldt voor Ben. Ze neemt vrede met wat er allemaal gebeurd is. Dokter Nash zegt dat haar geheugen niet volledig terug is en dat ze ook niet weten of ze, wanneer ze de volgende ochtend wakker wordt, nog alles zal weten wat er gebeurd is.
Je krijgt eigenlijk te maken met een verhaal dat we moeilijk kunnen plaatsen. We kunnen ons moeilijk voorstellen hoe het is om elke ochtend wakker te worden en niets meer te weten.
Dat geeft extra spanning aan het boek, omdat het onbekend terrein is. Het boek drukt ons met de neus op de feiten, namelijk dat er mensen op de wereld zijn die tot zo’n dingen in staat zijn als Mike. Het boek zit vol van details en het lijkt me erg moeilijk om al die details uiteindelijk te laten samenlopen in een perfect correct verhaal. SJ Watson is hier toch volledig in geslaagd.
Ondanks alle literaire thrillers die al geschreven zijn stoten we hier toch op een verhaal dat weer iets compleet verschillend is dan alle andere thrillers. Het gaat over geheugenverlies, herinneringen, liefde en vertrouwen. Het is prachtig geschreven en je voelt de spanning in je lichaam tot de laatste pagina.