Wat het gevolg van een traumatische jeugd kan zijn.

Recensie van Stille wateren van Eva Nagelkerke.
Stille wateren is het eerste boek onder het pseudoniem Eva Nagelkerke geschreven is door de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke. Het verhaal gaat over Sophie die zwaar gebukt gaat onder haar verleden. Een verleden dat langzaam uit de doeken wordt gedaan. Naast Sophie als hoofdpersoon wordt het verhaal aangevuld vanuit het perspectief van andere personages.
Door een wezenlijke verandering, die voor Sophie als zeer nieuw, spannend maar ook onveilig aanvoelt, ontwikkelt zij een psychose. Een psychose met een heftig gevolg. Een gevolg waaraan zij begint te twijfelen of zij daarvan de oorzaak was. Dat wordt met beeldende beschrijvingen mooi uitgewerkt.
De opbouw van het verhaal duurt lang, maar door de korte hoofdstukken en afwisseling in perspectief blijft het wel interessant om door te lezen. Pas wanneer je over de helft van het boek bent komt de vaart er echt in.
De schrijvers stellen het thema van een falende maatschappij in geval van psychische problemen hier goed aan de kaak. Een maatschappij die vooral op materialisme en aanzien is gericht en waarin mensen zoals Sophie opgeofferd worden.
Door het hele verhaal wordt er gestrooid met aanwijzingen waardoor je al snel het plot denkt te weten. Op het einde is er een onverwachte wending die niet echt heel realistisch overkomt.
Kortom het is niet door de actie dat dit boek tot een thriller gebombardeerd is, maar meer de chaotische belevingswereld van Sophie waarmee je als lezer kennis maakt.