Raam, sleutel

Karlijn Spichter heeft net haar eerste roman uitgebracht. Voor een boekenprogramma op televisie wordt ze hierover geïnterviewd. Het wordt een fijn gesprek en de tijd vliegt voorbij. Terwijl de mannen alles weer opruimen praten Karlijn en Hanna na. Ze hebben het over lievelingsboeken en boeken die ze aan het lezen zijn. Karlijn loopt uiteindelijk nog even mee naar beneden om te helpen dragen. Als het busje weggereden is, loopt Karlijn naar haar appartement. De deur is dicht, dichtgewaaid door het open raam.

Met de hulp van een buurvrouw kan Karlijn haar vriend Arne bellen. Hij is aardrijkskundeleraar aan de andere kant van de stad. Hij heeft bijna middagpauze. Ze spreken af dat zij zijn richting op komt lopen en dat Arne haar tegemoet komt. Dan kan zij met zijn sleutel weer naar huis. Het is een eind lopen. Op een gegeven moment loopt ze door een winkelstraat. Het is een eenrichtingsweg en er staat een file. Verderop ziet Karlijn een ambulance staan. Arne is aangereden door een busje. Hij was op slag dood. Karlijn kan het niet geloven.

Na de dood van Arne gaat het niet goed met Karlijn. Ze voelt zich schuldig aan zijn dood. Ze heeft veel last van hoofdpijn en blijft vooral thuis. Ze heeft geen behoefte aan contact. Haar jongere zus doet boodschappen voor haar. Karlijn gaat wel naar de supermarkt, maar blijft op de parkeerplaats in de auto zitten. Daar voelt ze rust. Op een dag ziet ze Hanna uit de supermarkt komen. Karlijn heeft veel aan haar gedacht. Zal ze de auto uit stappen om Hanna aan te spreken?

Ik vind het boek fascinerend, realistisch, verrassend, zielig