Een boek wat je niet meer loslaat.

Ik heb dit boek gelezen voor de Hebban leesclub. Van te voren kon ik niet verwachten dat het boek mij zo kunnen raken. Aan het begin vond ik het wel moeilijk om in het boek te komen. De flashbacks van Hendryk waren in het begin van het boek moeilijk te begrijpen. Ook vond ik het lastig om hiervan de samenhang te zien met het verhaal van Miriam. Maar op een gegeven moment begon het boek voor mij te lopen als een sneltrein. Het grooste deel van het boek heb ik in een adem uitgelezen. De brieven van Frieda aan Hendryk waren op zo'n manier geschreven dat het verhaal voor mij tot leven kwam en me in mijn ziel raakte. Dit kwam vooral doordat het boek volstond met allemaal gruwelijke details, want door de details voelde je als lezer de emoties van de personages.
Het verhaal bestaat uit meerdere verhalen die uiteindelijk samenkomen in een plottwist. Wat ik wel jammer vond was dat je deze plottwist wel al op ongeveer drie kwart van het boek zag aankomen. Ik denk dat het boek nog sterker was geweest als je als lezer later achter deze informatie was gekomen. Wat ik ook minder vond was dat het einde van het boek een beetje open was. Als lezer loop ik nog met veel vragen rond over hoe sommige verhaallijnen nu zijn geëindigd.
Ik zou dit boek zeker aanraden, omdat het een belangrijke boodschap over het verleden bevat en het een krachtig verhaal is over wat een mens kan opofferen voor de liefde.