This is like coke.

Ik weet niet wat het is met deze serie, maar na de Grisha-trilogie (die overigens geweldig is) is dit gewoon echt een upgrade geweest.
De Kraaien hebben me vastgegrepen en niet meer losgelaten. Leigh Bardugo is naar mijn mening the Queen of Plottwists. Deze boeken zijn zo onwijs onvoorspelbaar. Alles lijkt perfect te verlopen en je denkt dat alles goed komt, tot het punt waarop alles verandert en alles anders in elkaar zit dan je denkt en dan is er een moment dat je écht denk dat het voorbij is. Dan vraag je je af; “maar ze zitten zó diep in de problemen, dit kan toch niet meer goed komen?” De mate van onvoorspelbaarheid en plottwists is bijna vergelijkbaar met de geweldige Ocean’s-films.